Ískalt mat á stöðunni.

Framtíð þjóðarinnar er borgið með kvenskörungum eins og Guðrúnu Tinnu Óskarsdóttur. 

Hún er sannur afkomandi þeirra kvenna sem komu þjóðinni í gegnum aldirnar. 

 

„Hún hefði drukknað á meðan“

Dansi dansi dúkkan mín.

Því miður er allt of mikið til í þessu hjá Lilju Mósesdóttur að Katrín verði eins og auglýsingaskilti hjá Steingrími.

Ef hann ætlar ekki að hypja sig algerlega er ekkert trúlegra en að hann verði skuggastjórnandi og ráði öllu áfram veginn.

Katrín hefur ekki sýnt sig að öðru hingað til en að vera svona dansi dansi dúkkan mín hjá Steingrími.

Steingrímur er nauðbeygður til að fara úr bílstjórasæti VG þar sem nú eru þar aðeins þrjú hjól undir bílnum. 

Frábær stúlka Katrín en ekki trúverðugur ökumaður með pólitíska hræið af Steingrími í skottinu. 

„Veit ekki fyrir hvað Katrín stendur“

Auðvitað snerist málið um rannsóknina á Wikileaks.

Bandaríkjamenn færu ekki að senda hingað alríkisþotu vegna yfirvofandi tölvuhrekks við stjórnarráðið.  

Og því síður að með alríkislögreglumönnunum kæmu alríkissaksóknarar frá Virginíu og New York.

Alríkissaksóknarinn sem rannsakar Wikileaks lekann er einmitt í Virginíu. 

Bandaríkjamönnum er miklu meira en slétt sama um tölvukerfið í stjórnarráðinu hérlendis.

Ekki einu sinni víst að þeir telji að við þurfum yfirleitt tölvur í svona litlu stjórnkerfi. 

Og þeir myndu líta á það sem hrekk að einhver valsaði hér um tölvukerfið. 

Að sjálfsögðu var það yfirskin að þeir hefðu svo þungar áhyggjur af slíku að hingað kæmi alríkisþota. 

Ekki bara með alríkislögreglumönnum heldur einnig alríkissaksóknurum bæði frá Virginíu og New York.

Slíkir menn hafa nú líklega öðrum hnöppum að hneppa en að hafa áhyggjur af tölvupóstum frú Jóhönnu sem sendiráðið les hvort sem er. 

Eða hvort að krakkar brytust hér inn í tölvukerfi stjórnarráðsins og breyttu þar matseðlinum í mötuneytinu.    

Þeir voru að rannsaka leka á skjölum til Wikileaks og ekkert annað. 

Í yfirlýsingu, dagsettri 4. febrúar 2013, frá Ríkislögreglustjóra, og Ríkissaksóknara, er þetta sagt:

"...Hjá ríkislögreglustjóra var unnið áfram að íslenska hluta rannsóknarinnar í samvinnu við ríkissaksóknara..."

...

"...Þeirri rannsókn er ekki lokið en fram hafa komið vísbendingar um að íslendingur og erlendir aðilar með tengsl við Wikileaks samtökin eigi hér hlut að máli..."

Ekki verður annað séð en að embætti ríkissaksóknara og ríkislögreglustjóra hafi staðið sig frábærlega í þessu máli.

Sama er ekki að segja um framgöngu innanríkisráðherra hvorki þá né síðar. 

Að öllu leyti algert klúður hjá Ögmundi þar sem hann hefur meira að segja orðið að bera fyrir sig minnisleysi.

Afskipti Ögmundar urðu til þess að íslenski pilturinn var í viðtölum hjá FBI án þess að njóta aðstoðar íslenskra yfirvalda.

Þau viðtöl áttu sér stað á fimm daga tímabili frá 25. ágúst til 30. ágúst 2011. 

30. ágúst voru fulltrúar FBI, með dónaskap, beðnir um að hypja sig frá landinu. 

Eins og að Ísland sé orðið eitthvað skjól fyrir tölvuglæpamenn í heiminum. 

Er það Ögmundur?

-------------------

Fram kemur í ofangreindri yfirlýsingu að:

  "...Þann 23. júní komu fulltrúar FBI til fundar við fulltrúa ríkislögreglustjóra og gerðu frekari grein fyrir málinu..."

Hvenær fóru þessir lögreglumenn úr landinu?

Voru þeir hér alveg þangað til þess tíma að FBI var beðið um að fara úr landi eða eftir 30. ágúst 2011?

"...fóru þrír fulltrúar frá ríkislögreglustjóra til fundar með FBI í Bandaríkjunum þann 11. júlí..."

Nákvæmlega hvert fóru þeir og hvenær komu þeir aftur? 

"...Þann 30. ágúst...    ...auk þess sem gefið var í skyn að vera þeirra hér á landi væri talin óæskileg. Í framhaldi af því yfirgáfu þeir landið..."

Nákvæmlega hvaða dag fóru þeir úr landinu? 

Gáfu þeir íslenskum yfirvöldum skýrslu um niðurstöður sínar?

Hvar fóru viðræður FBI við íslenska piltinn fram?   Var það í bandaríska sendiráðinu?

Var piltinum sagt að ef hann færi að ljúga þar að fulltrúum FBI, þá væri það mögulega glæpur samkvæmt bandarískum lögum?

Var piltinum sagt að mögulega væri það glæpur að ljúga að FBI yfirleitt, þó að hann væri á Íslandi?  Rangt yes eða no er nægilegt.

Þeir nefnilega voru hér að framkvæma rannsókn með leyfi íslenskra yfirvalda.  

Samkvæmt bandarískum lögum voru þeir að framkvæma hér rannsókn samkvæmt þeim valdheimildum sem þeir hafa erlendis.   

Innan lögsögu Bandaríkjanna er það glæpur sem varðar allt að fimm ára fangelsi að ljúga að löggæslumönnum alríkisins. 

Skiptir þá engu máli hvort logið er í yfirheyrslu eða hvort að viðkomandi er að ræða sjálfviljugur við alríkislögreglumann.

Bandarískir alríkislögreglumenn hafa ekki heimild til að handtaka fólk í öðrum löndum.

En þeir geta engu að síður verið að störfum sem slíkir utan heimalandsins.

Á einum 75 skrifstofum eru alríkislögreglumenn starfandi í tengslum sendiráð Bandaríkjanna sem legal attaché.

Á þeim starfa um eitt hundrað alríkislögreglumenn auk aðstoðarmanna.

Þannig eru FBI fulltrúar í Ottava, Berlín og Kaupmannahöfn.  

Vonandi koma þeir stundum í heimsókn.   

------------------------

Svo segir í frétt, þann 6. 2. 2013, á visir.is  - Hvað skyldi nú vera rétt af þessu?

"...Heimildarmaður sem Vísir ræddi við fullyrðir að Siggi hafi fengið 4000 dollara greidda fyrir harða diska úr tölvum fyrir um ári síðan. Það er um hálf milljón á núverandi gengi. Þetta rímar við það sem Siggi segir og sýnir ennfremur að hann virðist vera uppljóstrari FBI frekar en að hann hafi haft réttarstöðu grunaðs manns. Eins og kunnugt er synjaði innanríkisráðherrann, Ögmundur Jónasson, alríkisfulltrúunum um réttarbeiðni til þess að athafna sig hér á landi vegna meintrar tölvuárásar sem var yfirvofandi. Engu að síður athöfnuðu mennirnir sig hér á landi í fimm daga eftir að þeim var synjað um heimildina. Þeir ræddu svo við Sigga daglega þessa fimm daga á fimm mismunandi hótelum. Eftir að ráðuneytið kom þeim skilaboðum áleiðis til fulltrúanna að þeir væru ekki velkomnir hér á landi fór Siggi, þá nítján ára gamall, með þeim til Washington í Bandaríkjunum þar sem viðtölin héldu áfram. Síðar hitti hann þá einnig í Danmörku. Spurningarnar alríkisfulltrúanna snéru helst að Julian Assange og Wikileaks. Svo virðist sem áherslan hafi ekki verið á rannsókn vegna yfirvofandi tölvuárás hér á landi..."

 

Hugsaður sem tálbeita

Er hún "sekari" en Jacob Appelbaum?

Félagi Birgittu í Bandaríkjunum er Jacob Appelbaum sem ennþá hefur ekki verið kærður fyrir eitt eða neitt.

Hann er að vísu alltaf tafinn á öllum flugvöllum um nokkra klukkutíma og hefur misst þar farsíma sína og jafnvel tölvuna.

Ef að Birgitta ætlar til Bandaríkjanna verður hún að vera viss um að hún sé á engan hátt "sekari" en Jacob.

FBI má ekki hafa fundið út að hún hafi hvatt til þess að trúnaðarupplýsingar yrðu birtar.  

Ekki umfram það sem Jacob gerði, því að þá á hún á hættu að vera ákærð fyrir samsæri.

Ef að yfirvöld þættust einhvern veginn hafa fundið út að slíkar hvatningar hafi ratað til Bradley Manning er Birgitta í hroðalegum málum. 

Og Birgitta má ekki hafa verið sekari en Jacob í að meðhöndla upplýsingar í eigu bandaríska ríkisins. 

Það sleppur þó til ef að Birgitta meðhöndlaði aðeins upplýsingar um þyrluárásina sem varð meðal annars blaðamönnum að bana. 

Birting þeirra upplýsinga nýtur verndar 1. viðauka bandarísku stjórnarskrárinnar.

Allt öðru máli gegnir um birtingu upplýsinga sem hefðu t. d. sett leyniþjónustumenn eða hermenn í hættu.  

Árið 1983 féll njósnadómur þar sem engu skipti þó að viðkomandi væri ekki bandarískur og að brot hans hafi verið framið utan Bandaríkjanna.

Bandaríska réttvísin er skrítin skepna.

Hún getur látið sem ekkert sé af stjórnmálalegum ástæðum í þessu tilfelli. 

En ef að einhver setur hana af stað, á annað borð, skiptir engu máli hvort menn heita Bill Clinton eða Dominique Strauss Kahn. 

Um þetta mál sagði Eric Holder dómsmálaráðherra árið 2011: 

 "Let me be very clear,"  "It is not saber rattling." "To the extent there are gaps in our laws,"  "we will move to close those gaps, which is not to say . . . that anybody at this point, because of their citizenship or their residence, is not a target or a subject of an investigation that's ongoing."

Og um það hvort að njósnakafli hegningarlaganna ætti alls kostar við, sagði Holder:  

"I don't want to get into specifics here, but people would have a misimpression if the only statute you think that we are looking at is the Espionage Act,"  "That is certainly something that might play a role, but there are other statutes, other tools that we have at our disposal."

En um njósnakaflann sagði lagaprófessorinn Stephen Vladeck sem er sérfræðingur á þessu sviði:

"One of the flaws in the Espionage Act is that it draws no distinction between the leaker or the spy and the recipient of the information, no matter how far downstream the recipient is,"

Á sama tíma lofaði Holder því að allir þeir sem tengdust Wikileaks málinu yrðu ákærðir. 

Og það heimtuðu einnig sumir af lykilmönnum demókrata á Bandaríkjaþingi s.s. Dianne Feinstein.

Birgitta ætti ekki að fara til Bandaríkjanna nema fá það staðfest að Holder sé runnin reiðin.

Líka fyrir að hafa boðið Julian Assange hér í bandaríska sendiráðið og látið menn þar halda að hann væri íslenskur aðstoðarmaður hennar.

Alveg einstaklega heimskulegt athæfi.

Fari réttarvélarskrímslið í gang þegar Birgitta kemur til Bandaríkjanna getur enginn hjálpað henni.

Það myndi skipta nákvæmlega minna en engu máli að hún sé þingmaður í einhverju örríki hér uppi á heimsenda.

Og þó að hún myndi svo sleppa með málamyndadóm, í svo sem eins og tvö ár, þá er það engin skemmtivist. 

Í alríkisfangelsi fá karlmennirnir að fara út úr klefanum í eina klukkustund á sólarhring. 

Í sturtu tvisvar í viku. Í heilar fimm mínútur í senn. Þetta er ekkert til að leika sér með þó að dömurnar séu með meiri fríðindi.   

Ætti að halda sig hér heima blessunin. 

----------------

Almennt gera Íslendingar sér enga grein fyrir hversu alvarlegt brot það var sem Bradley Manning framdi. 

Hann er m. a. ákærður skv. 92. og 134. greinunum í Uniform Code of Military Justice (UCMJ). 

En brot á 92. greininni varðar hermenn dauðarefsingu á stríðstímum, sem voru einmitt í Írak þegar Manning stal skjölunum. 

Það er bara af mildi sem herinn ákvað að krefjast ekki dauðarefsingar en heimta í staðinn ævilangt fangelsi án möguleika án náðunar.

Og nú bendir ekkert til annars en að það verði dómurinn sem Manning fær, þannig að sólina sér hann aldrei aftur nema úr fangelsisgarði.

En þau í Wikileaks virðast líta þetta sem einhverja unglingaskemmtun.  

Það gera Bandaríkjamenn ekki. 

 

 

Birgitta neitar að lifa í ótta

Saga sem ekki gengur alveg upp.

Það er frekar ótrúlegt að maðurinn sé hættur í hernum án eftirlauna.

Maður sem sendur var í erindi sem að forsetinn, utanríkisráðherrann og þjóðaröryggisráðið settu allt sitt traust á í beinni útsendingu. 

Maður í þessum styrkleikaflokki dettur ekki svona út úr hernum.

Hér eitthvað sem ekki gengur upp í þessari sögu. 

En ef þetta er að einhverju leyti satt og maðurinn óhamingjusamur, auralaus og hræddur. 

Þá á bandaríska þjóðfélagið ekki von á góðu þegar hann rúllar svo endanlega yfir um. 

Eins og hinn bitri Chris Dorner í LA sem er að dunda sér við að skjóta niður lögreglumenn af því að hann telur sig svikinn af yfirvöldum. 

Hann er fyrrverandi lögreglumaður og sérþjálfaður liðsforingi úr sjóhernum. 

En mörgum flokkum fyrir neðan þennan úr Navy Seals sem fréttin er um.  

Skyttan rýfur þögnina um bin Laden

SÞ steypi stjórninni þarna.

Ekki er eftir neinu að bíða fyrir alþjóðasamfélagið að ryðjast inn í Norður Kóreu og steypa stjórninni þar.

Afhenda völdin þar til stjórnarinnar í Suður Kóreu sem tekur norðanmennina þá að sér.

Það yrði þá í líkingu við það sem Vestur Þjóðverjar gerðu þegar þeir sameinuðust Austur Þjóðverjum eftir að múrinn féll. 

Best væri ef fallhlífasveitir Suður Kóreumanna gætu yfirtekið stjórnarbyggingar og litla kútinn sem þar situr á forystustól.  

Stjórnin í Norður Kóreu er allra vísust til að aðstoða glæpamennina í Íran til að koma þeim upp kjarnorkuvopnum.

Og svo þeim í Afganistan og yfirleitt selja öllum hryðjuverkahópum og glæpamönnum kjarnorkuvopn sem vilja.

Mannkyninu stafar hreinlega ógn af stjórninni í Norður Kóreu. 

Þökk sé Kínverjum.  

Öryggisráð SÞ með neyðarfund

"...ekki sérlega trúverðugt..." segir Þráinn og gerir svo illt verra.

Þráinn Bertelsson segir það slæmt fyrir fylgi VG að hálfur þingflokkurinn sé farinn. 

Og ekki sé það til að bæta við fylgið að mest sé andstaðan við ríkisstjórnina í VG.

Í öðru orðinu segir hann að það sé ekki trúverðugt en í hinu orðinu hótar hann svo sjálfur að hætta að styðja stjórnina.

Og í þetta skiptið er það út af þeim óskapnaði er mun vera í stjórnlagafrumvarpinu sem meira að segja ríkisstjórnin hefur nú afsagt. 

Árið 1835 voru umræður um bandarísku stjórnarskrána í Öldungadeildinni þar.

Þá sagði öldungadeildarþingmaðurinn John Young að til þess að skilja stjórnarskrána þyrfti aðeins að skilja merkingu orðanna þar.  

Að sögn var tilgangur með ritun nýrrar stjórnarskrár að hún yrði venjulegu fólki bæði skýr og skiljanleg.  

En nýlega sáum við í fréttum að prófessorinn í stjórnskipunarrétti hefði gefið þessu stjórnlagafrumvarpi falleinkunn.

Og það nýjasta er að einhver sprenglærð Feneyjanefnd skilur ekki hvað ákvæði þess eiga að merkja.

Og þetta klúður vill nú Þráinn Bertelsson knýja í gegnum þingið. 

Allt er það í stíl hjá Þráinni. 

 

Þráinn hótar að hætta að styðja stjórnina

Fullkomlega óþolandi.

Hvers konar kjarnorkusprengingar auka geislamagnið í veröldinni.

Meiri mengun er einfaldlega ekki það sem jarðarbúa vantar.

Hvort sem það er geislun, eitur eða eitthvað sem eykur hnattræna hlýnun og eyðingu ósonlagsins. 

Svo eru þetta glæpamenn sem stjórna Norður Kóreu er sóa þjóðarauðnum í að halda sér við völd.

Landið er eitt stórt fangelsi þar sem fólkið lepur dauðan úr skel.

Allt saman í boði Kínverja sem halda þessum glæpalýð við völd.

Þeir sem vilja kynna sér ástandið þarna ættu að lesa bókina Engan þarf að öfunda sem kom út núna eitt árið.  

Sprengdu kjarnorkusprengju í nótt

Þeir semji stjórnarskrá sem vit hafa á því.

Af þeim sem sömdu stjórnarskrá Bandaríkja Norður Ameríku var meirihlutinn lögfræðingar.

Allflestir höfðu þá setið á þingum og komið að stjórn í sinna heimaríkja, bæði sem nýlendna og sjálfstæðra ríkja. 

Sumir voru ríkisstjórar, dómarar, lögmenn en flestir höfðu þeir unnið að sjálfstæðisyfirlýsingu og stofnsamningi Bandaríkjanna. 

Þarna voru aðalmennirnir Benjamin Franklin snillingur, George Washington 1. forseti BNA, James Madison 4. forseti BNA og Alexander Hamilton. 

Edmund Randolph, George Mason, Morris ríkisstjóri, James Wilson, John Dickinson og Roger Sherman

Kvattir áfram af lögfræðingunum John Adams 2. forseta BNA og Thomas Jefferson 3. forseta BNA. 

John Adams, menntaður í Harvard, var þá sendiherra í London en hann hafði m. a. ritað uppkast að stjórnarskrá fyrir Massachusetts. 

Þar sagði hann kenningar Lockes, Sidneys, Rousseau og Mably í framkvæmd en meðal þeirra var reglan um þrískiptingu ríkisvaldsins. 

Thomas Jefferson var þá sendiherra í París en hann hafði dregið upp sjálfstæðisyfirlýsinguna árið 1776 með aðstoð Adams, Franklin og Sherman.    

Roger Sherman var lögfræðingur, og þingmaður, er hafði komið að samningu og ritað undir öll skjölin fjögur: 

Bandalagssamninginn, árið 1774, ("Articles of Association" sem lagði grunninn að "Continental Association").

Sjálfstæðisyfirlýsinguna, árið 1776, ("Declaration of Independence"),

Sambandssáttmála fullvalda ríkja, árið 1778,  ("Articles of Confederation" sem var stofnskjal "federal constitutional republic").

og stjórnarskrá Bandaríkjanna, árið 1787,  ("United States Constitution").    

Auk ofangreindra hvíldi aðalvinnan á eftirtöldum yfirburðamönnum: Charles Cotesworth Pinckney, Charles Pinckney, Elbridge Gerry, Hugh Williamson, John Blair, John Rutledge, Jonathan Dayton, Luther Martin, Nathaniel Gorham, Oliver Ellsworth, Pierce Butler, Robert Morris, Rufus King og William Paterson

Ekki var búið að finna upp háskólagreinar eins og stjórnmálafræði.

Að stjórnarskrárgerðinni komu helstu stjórnspekingar Bandaríkjanna er sátu yfir ritun hennar í heilt sumar. 

Þeir höfðu sem sagt numið stjórnlagafræði eða lagt sig eftir stjórnspeki um langan aldur. 

Þeir vissu allt sem skipti máli í lýðræðissögunni frá borgríkjum Grikkja, Lýðveldi Rómverja og allt til sinna daga. 

Þekktu Magna Carta, Bill of right, hugmyndir Montesquieu, Coke, Hobbs, Burke, Blackstone og hinna ofangreindu.

Í nútímanum eru það einkum lögfræðingar og stjórnmálafræðingar sem verða að leggja stund á stjórnskipunarrétt í námi.

Einnig er komið inn á ýmsa gagnlega þætti í námi heimspekinga, sagnfræðinga og guðfræðinga.

Það tekur áratugi, í rauninni starfsævina, að verða boðlegur stjórnlagafræðingur.

Sem fær er um að semja stjórnarskrá ásamt öðrum sambærilegum sérfræðingum í stjórnspeki.

Hérlendis stóð ekkert á fjölda manna að bjóða sig fram til að skrifa hér nýja stjórnarskrá.

Fæstir þeirra höfðu þá numið stjórnskipunarétt, eða stjórnspeki, hvorki í skóla eða af eigin rammleik.

Að minnsta kosti hafði nær enginn þeirra ritað eitthvað um hugmyndir sínar á þessu sviði.

Ef þeir höfðu þá nokkra minnstu raunhæfu hugmynd yfirleitt nema að þjóðfélagið ætti að vera gagnlegt og gott.

Flestir virtust hafa algerar ranghugmyndir um hlutverk stjórnarskrárinnar í því efni.

Og virtust telja að bankahrunið og efnahagshrunið hefði ekki átt hér stað ef að stjórnarskránin hefði verið endurskoðuð.

Sumir frambjóðenda höfðu ekki sérfræðiþekkingu í neinu nema að halda sér í sviðsljósinu hverju sinni.

Aðrir voru glæsilega menntaðir einstaklingar í alls konar fræðum sem ekkert gat gagnast þeim á þessu sviði.

En allir áttu það sameiginlegt að treystast til að ljúka af þessu lítilræði á fáeinum vikum. Vinnubrögð sem aldrei gátu gengið upp.

Ekkert liggur á að semja hér nýja stjórnarskrá.

En sé til þess vilji á að fá til þess lagaprófessora t. d. þau Sigurð Líndal, Björgu Thorarensen og Eirík Tómasson.

Kannski þyrftu þau að taka sér frí frá lagakennslu og dómarastörfum en hvað með það.

Þau myndu svo velja sér aðra sérfræðinga til að vinna með sér að málinu.

Lögfræðinga, heimspekinga, stjórnmálafræðinga eða hverja aðra sem þau kysu.

Þau réðu því sjálf hvernig staðið væri að vinnunni og hversu mörg ár hún tæki.

Málið væri unnið í góðri samvinnu við alla stjórnmálaflokka og fyrir opnum tjöldum eins og kostur væri.

Allir sem vildu gætu svo sent inn athugasemdir, hvað sem hægt væri að gera með þær.

En auðvitað er einnig hægt að halda áfram í ruglinu og verði ykkur þá að góðu.

Ekki ný stjórnarskrá

Þeir semji stjórnarskrá sem vit hafa á því.

Af þeim sem sömdu stjórnarskrá Bandaríkja Norður Ameríku var meirihlutinn lögfræðingar.

Allflestir höfðu þá setið á þingum og komið að stjórn í sinna heimaríkja, bæði sem nýlendna og sjálfstæðra ríkja. 

Sumir voru ríkisstjórar, dómarar, lögmenn en flestir höfðu þeir unnið að sjálfstæðisyfirlýsingu og stofnsamningi Bandaríkjanna. 

Þarna voru aðalmennirnir Benjamin Franklin snillingur, George Washington 1. forseti BNA, James Madison 4. forseti BNA og Alexander Hamilton. 

Edmund Randolph, George Mason, Morris ríkisstjóri, James Wilson, John Dickinson og Roger Sherman

Kvattir áfram af lögfræðingunum John Adams 2. forseta BNA og Thomas Jefferson 3. forseta BNA. 

John Adams, menntaður í Harvard, var þá sendiherra í London en hann hafði m. a. ritað uppkast að stjórnarskrá fyrir Massachusetts. 

Þar sagði hann kenningar Lockes, Sidneys, Rousseau og Mably í framkvæmd en meðal þeirra var reglan um þrískiptingu ríkisvaldsins. 

Thomas Jefferson var þá sendiherra í París en hann hafði dregið upp sjálfstæðisyfirlýsinguna árið 1776 með aðstoð Adams, Franklin og Sherman.    

Roger Sherman var lögfræðingur, og þingmaður, er hafði komið að samningu og ritað undir öll skjölin fjögur: 

Bandalagssamninginn, árið 1774, ("Articles of Association" sem lagði grunninn að "Continental Association").

Sjálfstæðisyfirlýsinguna, árið 1776, ("Declaration of Independence"),

Sambandssáttmála fullvalda ríkja, árið 1778,  ("Articles of Confederation" sem var stofnskjal "federal constitutional republic").

og stjórnarskrá Bandaríkjanna, árið 1787,  ("United States Constitution").    

Auk ofangreindra hvíldi aðalvinnan á eftirtöldum yfirburðamönnum: Charles Cotesworth Pinckney, Charles Pinckney, Elbridge Gerry, Hugh Williamson, John Blair, John Rutledge, Jonathan Dayton, Luther Martin, Nathaniel Gorham, Oliver Ellsworth, Pierce Butler, Robert Morris, Rufus King og William Paterson

Ekki var búið að finna upp háskólagreinar eins og stjórnmálafræði.

Að stjórnarskrárgerðinni komu helstu stjórnspekingar Bandaríkjanna er sátu yfir ritun hennar í heilt sumar. 

Þeir höfðu sem sagt numið stjórnlagafræði eða lagt sig eftir stjórnspeki um langan aldur. 

Þeir vissu allt sem skipti máli í lýðræðissögunni frá borgríkjum Grikkja, Lýðveldi Rómverja og allt til sinna daga. 

Þekktu Magna Carta, Bill of right, hugmyndir Montesquieu, Coke, Hobbs, Burke, Blackstone og hinna ofangreindu.

Í nútímanum eru það einkum lögfræðingar og stjórnmálafræðingar sem verða að leggja stund á stjórnskipunarrétt í námi.

Einnig er komið inn á ýmsa gagnlega þætti í námi heimspekinga, sagnfræðinga og guðfræðinga.

Það tekur áratugi, í rauninni starfsævina, að verða boðlegur stjórnlagafræðingur.

Sem fær er um að semja stjórnarskrá ásamt öðrum sambærilegum sérfræðingum í stjórnspeki.

Hérlendis stóð ekkert á fjölda manna að bjóða sig fram til að skrifa hér nýja stjórnarskrá.

Fæstir þeirra höfðu þá numið stjórnskipunarétt, eða stjórnspeki, hvorki í skóla eða af eigin rammleik.

Að minnsta kosti hafði nær enginn þeirra ritað eitthvað um hugmyndir sínar á þessu sviði.

Ef þeir höfðu þá nokkra minnstu raunhæfu hugmynd yfirleitt nema að þjóðfélagið ætti að vera gagnlegt og gott.

Flestir virtust hafa algerar ranghugmyndir um hlutverk stjórnarskrárinnar í því efni.

Og virtust telja að bankahrunið og efnahagshrunið hefði ekki átt hér stað ef að stjórnarskránin hefði verið endurskoðuð.

Sumir frambjóðenda höfðu ekki sérfræðiþekkingu í neinu nema að halda sér í sviðsljósinu hverju sinni.

Aðrir voru glæsilega menntaðir einstaklingar í alls konar fræðum sem ekkert gat gagnast þeim á þessu sviði.

En allir áttu það sameiginlegt að treystast til að ljúka af þessu lítilræði á fáeinum vikum. Vinnubrögð sem aldrei gátu gengið upp.

Ekkert liggur á að semja hér nýja stjórnarskrá.

En sé til þess vilji á að fá til þess lagaprófessora t. d. þau Sigurð Líndal, Björgu Thorarensen og Eirík Tómasson.

Kannski þyrftu þau að taka sér frí frá lagakennslu og dómarastörfum en hvað með það.

Þau myndu svo velja sér aðra sérfræðinga til að vinna með sér að málinu.

Lögfræðinga, heimspekinga, stjórnmálafræðinga eða hverja aðra sem þau kysu.

Þau réðu því sjálf hvernig staðið væri að vinnunni og hversu mörg ár hún tæki.

Málið væri unnið í góðri samvinnu við alla stjórnmálaflokka og fyrir opnum tjöldum eins og kostur væri.

Allir sem vildu gætu svo sent inn athugasemdir, hvað sem hægt væri að gera með þær.

En auðvitað er einnig hægt að halda áfram í ruglinu og verði ykkur þá að góðu.

„Vanhæft þing, svo mikið er víst“