Össur, og jafnvel forsetinn, fari strax til Tyrklands og leysi málið. - Nýtt Tyrkjarán.

Þetta mál er það fáránlegasta sem komið hefur í fréttum í langan tíma.

Þetta er allsherjar móðgun við íslensku þjóðina að einhver okkar sé handtekinn fyrir að kaupa stein.

Og sé í fangelsi sem ekki eru yfirleitt svínum bjóðandi og eigi yfir höfði sér ævilangt fangelsi í þeim viðbjóðslegu vistarverum.

Utanríkisráðherra okkar getur ekkert gagnlegra haft fyrir stafni en að fara eingöngu í þetta mál þar til að er leyst.

Og ekki þætti mér of í lagt þó að forsetinn yrði með í för til Tyrklands og kæmi ekki heim aftur fyrr en málið væri leyst.

Svo halda tyrknesk stjórnvöld að þau fái inngöngu í Evrópusambandið, og þar með á EES svæðið með okkur.

Það þarf að gera þeim ljóst að ef þau vilja inngöngu í sambönd siðaðra þjóða þá þurfi þau að haga sér eins og siðað fólk.

Þessi handtaka er fullkomlega óþolandi. 

Svo er spurningin hvort að lögreglumennirnir séu að bíða eftir mútugreiðslum.

Að við þurfum að kaupa manninn lausan eins konungur þurfti að gera eftir Tyrkjaránið forðum? 

Eftir að hafa séð kvikmyndina Midnight Express, árið 1978, ákvað ég að fara aldrei til Tyrklands.

Gaman væri að vita hvaða áhrif myndin hafði á ferðamannaiðnað Tyrkja. 

Tyrkjir kvörtuðu ákaflega yfir Midnight Express og hvernig þeim var lýst í myndinni.

Gera þarf tyrkneskum stjórnvöldum grein fyrir að mál þessa Íslendings verði ekki látið fara lágt. 

Að það sé einfaldlega ekki óhætt að ferðast til Tyrklands af því að yfirvöldum sé ekki treystandi.

Varla auglýsingin sem þau vantar. 

Íslendingur í fangelsi í Tyrklandi

Skilur Þorvaldur ekkert í þessu?

Það er algerlega á hreinu hvernig breyta á stjórnarskránni.

Það er algerlega á hreinu hvernig völdin liggja í því máli.

Stjórnlagaráð hefur þar engin völd og nákvæmlega engu máli skiptir hvað það segir eða gerir.

Samkvæmt stjórnarskránni sjálfri er stjórnlagaráð ekki til og því síður að það hafi eitthvað hlutverk við breytingar á henni.  

Samkvæmt stjórnarskránni hefur þjóðin heldur enga beina aðkomu að breytingum á stjórnlögum. 

Þó að hluti almennings hafi svarað einhverjum spurningum um stjórnarskrármál í almennum kosningum.

Þá er stjórnarskrárgjafinn með engu móti bundinn af niðurstöðum slíkra kosninga.

Stjórnarskrárgjafinn er ekki með neinu móti bundinn af áliti svokallaðs stjórnlagaráðs.

Það er ekki hægt að ræna völdum af þeim sem engin völd hafa. 

Þorvaldur Gylfason ætti að halda sig að hagfræðinni eða einhverju öðru sem hann skilur eitthvað í.

Og hætta að koma fram fyrir almenning og þykjast vera einhver stjórnlagafræðingur.

Þegar Alþingi er í hlutverki stjórnarskrárgjafa er það ekki bundið af nokkrum sköpuðum hlut.

Öðru en því sem því sjálfu sýnist.

Ekki af áliti þjóðarinnar og því síður af einhverri samkomu athyglissjúklinga sem það fékk sér til ráðgjafar.

Það að Alþingi hagi sér í samræmi við valdheimildir sínar, sem það eitt hefur og alls enginn annar.

Er ekki hægt að kalla valdarán í skilningi stjórnlaga.

Þeir sem þannig tala, staðfesta að þeir skilja alls ekkert í þessu. 

Og allt saman staðfestir að ekki er hægt að kjósa skríl af götunni til að semja stjórnarskrá. 

 

„Þetta heitir valdarán“

Uppskrift að kúgun meirihlutans frá degi til dags.

Nákvæmlega svona hafa einræðisflokkar og einræðisherrar hagað sér.

Öll óhæfa byrjar alltaf á svona fallegri réttlætingu. 

Til bráðabirgða.

Vegna sérstakra aðstæðna.

Vegna neyðarástands.

Það er algerlega óþolandi að ríkisstjórn geti látið þingmeirihluta sinn breyta stjórnarskránni án þess að hún fari svo sjálf frá völdum. 

Að hún sjálf geti svo misnotað aðstöðu sína til að þvæla almenningi, eða hræða hann, til að samþykkja.

Hvaða aðstöðu fengu þeir sem væru á móti breytingunum til að kynna sínar hugmyndir fyrir kjósendum?

Þegar þeir sem væru þeim fylgjandi væru á ráðherrastólum. 

Með ótakmarkað kynningarfé úr ríkissjóði, ótal aðstoðarmenn, fjölmiðlafulltrúa og fréttastofu RÚV undir hælnum.

Og það á að taka heila sex til níu mánuði í að þvæla málin ofan í almenning eða þreyta okkur. 

Algerlega óþolandi hugmyndir og stórhættulegar.

Hvað svo næst? 

Fídel Castró ætlaði strax eftir byltingu að halda almennar kosningar.

Hann frestaði því svo aðeins til bráðabirgða.

Í meira en hálfa öld. 

Svona byrja öll glæpsamleg tilræði við lýðræðið og frelsið.  

Stjórnarskráin á að vera stutt hnitmiðuð og gilda til langs tíma.

Hún á ekki að vera plagg sem hægt er að breyta á stjórnartíma einnar ríkisstjórnar.

Hún á einmitt að tryggja grundvallarstöðugleika sem einstakar ríkisstjórnir geta ekki hringlað með frá ári til árs.

Þeir sem virða það ekki eiga að hypja sig úr stjórnmálum. 

Helst ætti að vera hægt að dæma þá til skóggangs.

Slæmt að sú gamla góða refsing sé aflögð.

Fleiri vildu ekki vera á málinu

Nær Ólafur Stephensen að verða ritstjóri Fréttablaðsins fram að páskum?

Mikael Torfason verður ráðinn ritstjóri Fréttablaðsins við hlið Ólafs Stephensens, skv. dv.is í dag. 

Ólafur tók nýlega undir með blaðamanni um að Jón Ásgeir Jóhannesson væri,  með skítuga puttanna, að skipta sér af ritstjórninni. 

Sé þetta rétt þá vaknar spurningin:  Nær Ólafur að verða ritstjóri fram að páskum?

--------------

Um ráðningu Mikaels var fullyrt á dv.is í dag, undir fyrirsögninni: Mikael Torfason ráðinn ritstjóri Fréttablaðsins.

Litlu síðar er aðeins dregið úr en sagt að dv.is hafi heimildir fyrir þessu undir fyrirsögninni: Mikael bendlaður við Fréttablaðið.  

Sigríður Dögg ráðin ritstjóri

En bara messuvín.

Í kristilegu skyni.

--------------

Tillaga á landsfundi Sjálfsstæðisflokksins um að taka skuli mið af kristnum gildum við lagasetningu samræmist ekki stjórnskipuninni.

Í stjórnarskránni hafa langflestar greinarnar stöðu stjórnskipunarlaga (stjórnlaga) og eru því æðra settar en almenn lög.

Dæmi um stjórnlagagrein er t. d. 65. greinin:   

"VII.

65. gr. [Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis, trúarbragða, skoðana, þjóðernisuppruna, kynþáttar, litarháttar, efnahags, ætternis og stöðu að öðru leyti. Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.]1)..."

Hins vegar er 62. greinin í VI. kaflanum dæmi um grein í stjórnarskránni sem ekki hefur stöðu stjórnskipunarlaga.  

"VI. 62. gr. Hin evangeliska lúterska kirkja skal vera þjóðkirkja á Íslandi, og skal ríkisvaldið að því leyti styðja hana og vernda. Breyta má þessu með lögum..."

Þar sem stendur að breyta megi þjóðkirkjuskipaninni með lögum er átt við með almennum lögum, ekki stjórnlögum. 

Það má fá staðfest í 2. mgr. 79. greinarinnar en hún telst til stjórnlaga:   

"79. gr.

...

Nú samþykkir Alþingi breytingu á kirkjuskipun ríkisins samkvæmt 62. gr., og skal þá leggja það mál undir atkvæði allra kosningarbærra manna í landinu til samþykktar eða synjunar, og skal atkvæðagreiðslan vera leynileg. 1)L. 56/1991, 27. gr."

Þarna er átt við að Alþingi breyti þjóðkirkjuskipaninni með almennum lögum.

Það er óvenjulegt að þarna eru fyrirmæli um að þjóðin þurfi einnig að samþykkja breytingarnar í almennum kosningum.

Samandregið er það því þannig að það er andstætt grunnreglu 65. grein stjórnarskrárinnar.

Að setja almenn lög þar sem berlega er tekið fram að þar sé verið að mismuna trúarbrögðum.  

Ákvæði 62. greinarinnar í stjórnarskránni heimila ekki frekari mismunun en þar er gert. 

Það er þau forréttindi að hin evangelíska lúterska kirkja sé ríkiskirkjan. 

65. greinin telst til stjórnskipunarlaga (stjórnlaga) en það gerir 62. ekki, enda hægt að breyta henni með almennum lögum og kosningum. 

Ekkert er hins vegar því til fyrirstöðu að við almenna lagasetningu sé tekið mið af góðu siðferði trúarbragðanna. 

Í stjórnarskránni er einmitt áréttað í 63. greininni að ekki megi trúfélög kenna neitt í andstöðu við gott siðferði.  

"63. gr. [Allir eiga rétt á að stofna trúfélög og iðka trú sína í samræmi við sannfæringu hvers og eins. Þó má ekki kenna eða fremja neitt sem er gagnstætt góðu siðferði eða allsherjarreglu."

Það má bara ekki vísa til kristins siðferðis eða siðferðis annarra trúarbragða sérstaklega eða með berum orðum. 

Landsfundarmenn Sjálfsstæðisflokksins þurfa þó ekki að örvænta því kristið siðferði er innbyggt í stjórnarskrá okkar Íslendinga. 

Þó að það standi ekki berum orðum í stjórnarskránni eru grundvallarmannréttindaákvæði hennar byggð á kristnu siðferði. 

Bann við pyntingum, líkamlegum refsingum og lífláti eru dæmi um stjórnlagaákvæði stjórnarskrárinnar sem eiga uppruna sinn í kristnu siðferði. 

  

18 ára megi kaupa áfengi

Þetta ættu vinstri menn að læra.

Bjarni Benediktsson hefur verið undir gríðarlegri ágjöf allar götur frá bankahruninu. 

Einhverjum blaðaútgefendum, blaðamönnum, og fleirum langar einhver ósköp til að gera hlut Bjarna verri en hann var. 

Æðsta stofnun Sjálfstæðisflokksins hefur ákveðið að Bjarni fái áfram tækifæri til að sanna sig sem formaður flokksins. 

Og það hefur lengstum verið styrkur Sjálfstæðisflokksins að þar snúa menn bökum saman um slíka niðurstöðu.

Eftir síðasta landsfund ákvað t. d. Hanna Birna Kristjánsdóttir að hætta við að sækjast frekar eftir formannsembættinu.

Þetta eru alveg öfug vinnubrögð við það sem tíðkast á vinstri væng stjórnmálanna.

Þar hefur flokksstarfið lengstum farið í innanflokksátök út af persónulegum metnaði alls konar undirmálsfólks.

Sem með sífelldum vandræðum hafa réttilega minnkað tiltrú á þau sjálf og einnig flokka þeirra.   

Ágætt dæmi um slíkt fólk eru þau Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur J. Sigfússon.

Hvorugt þeirra hefur gáfur, hæfileika, menntun né persónuleika til að geta verið stjórnmálaforingjar.

Samt hafa þau,  með dugnaði og þrautseigju, olnbogað sig áfram af yfirgengilegum ofstopa, heift og offorsi. 

Og náð að ryðjast til forystu á vinstri væng stjórnmálanna án þess að hafa til lágmarkshæfileika.

En hins vegar yfirgengilegan skammt af persónulegum ofmetnaði en gagnrýnislausu ofmati á eigin getu og hæfileikum.  

En nú er kannski von um betri tíma.        

Nýkjörinn formaður vinstri grænna, Katrín Jakobsdóttir ber af íslenskum stjórnmálamönnum.

Hún er einlæg, heiðarleg, velviljuð, hófsöm í málflutningi og er í stjórnmálum út af hugsjónum sínum.

Ekki til að fá persónulegan hagnað heldur ávinning fyrir alla með jafnari hætti en verið hefur í þjóðfélaginu.

Að stúlkan sé spjölluð í félagsskap Steingríms, Árna Þórs, Björns Vals og viðlíka pólitískum pestargemlingum.

Að besti vinstri maðurinn í landinu sé í slíkri búllu með öðrum eins skaðræðisskríl er enn eitt dæmið um óhamingju íslenskra vinstri manna.

Katrín ætti að stofna sérstakan flokk fyrir hófsama, og skynsama, vinstri menn. Og losa sig úr félagsskap ruslaralýðs úr kalda stríðinu.

En hvað um það.

Nú vaknar hins vegar spurningin hvort að íslenskir kjósendur telji að Bjarni Benediktsson sé fulltrúi íslensks almennings.

Eða hvort að kjósendur telji hann fulltrúa yfirstéttarinnar í landinu, fjármálaafla og sérhagsmuna.

Landsfundarfulltrúar telja að Bjarni sé rétti formaðurinn til að stækka flokkinn og leiða hann til nýrra sigra. 

Og þá er bara að bíða og sjá hvort að kjósendur verði þeim sammála. 

Núna lítur það alls ekki svo vel út í skoðanakönnunum.

En landsfundarfulltrúar lesa kannski ekki um niðurstöður skoðanakannanna.    

Telja kannski ekki að flokkurinn þurfi að gera neitt með skoðanir kjósenda? 

Það er að minnsta kosti óskemmtilegt fyrir almenna flokksmenn að Bjarni njóti allra minnst trausts á íslenskum stjórnmálaforingjum.   

Ekki bara minna trausts en þau Jón Gnarr, Sigmundur, Steingrímur, Jóhanna og Árni Páll.

Heldur einnig minna trausts en Guðmundur þingsætiserfingi og fulltrúi Wikileaks á Íslandi; Birgitta Jónsdóttir.   

Bjarni og landsfundarfulltrúar þurfa þó ekki að kvíða verkefnaskorti fram að kosningum.

Það er þó strax huggun.  

-----------------

Á síðustu öld var ég krakkakvikindið sendur til langömmu og hennar fólks í sveitinni.

Varð þá á að spyrja roskinn bónda hvort hann hygðist stækka bú sitt og auka tekjur þess.

Nei takk, hann varðaði ekkert um neinar tekjur sem þýddu bara aukna áþján og bruðl til heimilis. 

Hann þyrfti ekki annars með en tóbaksbréf á viku og ekki færi hann að spreða í nýtt litasjónvarp eða einhverja bölvaða vitleysu. 

Í hans sjónvarpi sæjust sauðalitirnir og um aðra liti varðaði hann ekki hvað sem þau segðu heima við.   

Og þessi bóndi er ennþá á landsfundum Sjálfstæðisflokksins ásamt öðrum helstu hyggindamönnum flokksins. 

Hann færi nú síst að kjósa Hönnu Birnu Kristjánsdóttur sem formann, þó að hún njóti mests trausts hjá kjósendum.  

Þetta væri ættlaus stelpukrakki sem ekki einu sinni væri lögfræðingur þó hún hefði próf úr latínuskólanum.  

Og þó hún hefði próf í stjórnmálafræði þá væri það nú einhver óþarfi sem sæist best á honum sjálfum. 

Og þó að fleiri færu að kjósa hana en Bjarna yrði það bara meira vesen á þessum tímum sem væru nú nógu erfiðir fyrir.    

Flokkurinn færi í stjórn sem fylgdi hlaup á alls konar kjördæmisfundi og í alls lags útréttingar. 

Og læknirinn væri búinn að banna öll ferðalög sem yllu geðshræringu svo sem á jarðarfarir sjálfsstæðismanna.  

Hann mætti fara á hrútasýningar en stælist á landsfundi þó það yrði í sjúkrabíl.

Og hann yrði sko sá fyrsti sem kæmi þangað í líkbíl líka.     

Von að maðurinn segi það.     

Bjarni endurkjörinn formaður

Perla fyrir svín. - Burt með kallanna.

Katrín Jakobsdóttir ber af íslenskum stjórnmálamönnum. 

Hún er einlæg, heiðarleg, velviljuð, hófsöm í málflutningi og er í stjórnmálum út af hugsjónum sínum. 

Ekki til að fá persónulegan hagnað heldur ávinning fyrir alla með jafnari hætti en verið hefur í þjóðfélaginu.    

Að stúlkan sé spjölluð í félagsskap Steingríms, Árna Þórs, Björns Vals og viðlíka pólitískum pestargemlingum.   

Að besti vinstri maðurinn í landinu sé í slíkri búllu með öðrum eins skaðræðisskríl er enn eitt dæmið um óhamingju íslenskra vinstri manna.

Katrín ætti að stofna sérstakan flokk fyrir hófsama, og skynsama, vinstri menn.   

Og losa sig úr félagsskap ruslaralýðs úr kalda stríðinu.   

Mikið væri nú gaman ef við þjóðlegir íhaldsmenn ættum svona stjórnmálamann. 

Svo er líka spurningin hvort að ekki ætti að setja það í stjórnarskrána að körlum sé bönnuð þátttaka í stjórnmálum.

Í svona ein 50 ár á meðan konurnar taka til eftir að við höfum valsað þar um allt á skítugum skónum.

En tækju þær við okkur aftur?

 

 

Katrín verður formaður

Gott hjá Bjarna.

Ef hann á við að vogunarsjóðirnir eigi að tapa þessum kröfum sínum. 

Þá er þetta hárrétt stefna hjá Bjarna.

Erlendir vogunarsjóðir gerðu aftur og aftur aðsúg að íslensku krónunni og íslensku efnahagslífi.

Ekkert nema sanngjarnt að þeir tapi öllum því sem þeir ætla að græða á braski með hagsmuni þjóðarinnar.   

Sama er að segja um krónuna, hún hefur alla tíð tryggt atvinnu á Íslandi eða fram á síðustu ár. 

Hér væri skelfilegt ástand eftir hrun ef við hefðum ekki haft hér íslenska krónu. 

Hitt er vafasamara að hún sé látin berskjölduð á markaði með fljótandi gengi.

Ef alþjóðlega fjármagnskerfið kemur ekki höndum yfir glæfrastarfssemi vogunarsjóða. 

Þá getur krónan einfaldlega ekki verið með fljótandi gengi.

Þá þarf að fara aftur fyrir aldamótin og stýra gengi hennar. 

Og ef til vill er íslenska hagkerfið allt of lítið til að hér séu allir hlutir frjálsir.

Að minnsta kosti að óbreyttum hugsunarhætti þjóðarinnar. 

Að við viljum eyða meiri erlendum gjaldeyri en við öflum. 

Það getur aldrei gengið upp. 

Og þar myndi evra engu breyta.

Við fengjum ekki meiri evrur en sem nemur útflutningsverðmætum.

Þar gildir einu hvað gjaldmiðillinn heitir.  

Að bankar í ESB bíði í röðum eftir að lána okkur evrur á afsláttarvöxtum er ekki annað en óráðshjal. 

Af hverju lána þeir okkur þá ekki núna á þessum lágu vöxtum?

Ekkert er trúlegra en að vextir til okkar yrðu, í ljósi sögunnar, hærri en til allra annarra. 

„Eigendur vilja ná þeim úr landi“

Spurning um samfélagslega ábyrgð og fagmennsku.

Auðvitað má Ingibjörg Stefanía Pálmadóttir gefa út Fréttablaðið og dreifa því í öll hús. 

Og hún má gefa út dagblað, og reka fjölmiðla, í hagnaðarskyni, ef það er tilgangurinn?  

Og hún má vera gift Jóni Ásgeir Jóhannessyni. 

Og hún má líka ráða því hvað skrifað er í blaðið hennar.

Það sem þarf hins vegar að vera á hreinu gagnvart okkur almenningi er aðeins þetta.

Er Fréttablaðið ekki annað en stórt sendibréf frá þeim hjónum til samfélagsins, dulbúið sem dagblað, til að blekkja almenning?

Á það sama við um aðra fjölmiðla þeirra?

Eru þetta þá aðeins fjölmiðlar til að hafa áhrif á álit almennings á þeim hjónum og fyrirtækjarekstri þeirra?

Og til að styðja við þau stjórnmálaöfl sem dansa eftir bendingum þeirra hjóna?

Eða er þetta fjölmiðill sem stjórnað er af fagmönnum, á ritstjórninni, með eingöngu fagleg sjónarmið í fréttamennsku?  

-----------------------

Svo kemur forstjórinn Ari Edwald og segir Jón Ásgeir vilja njóta andmælaréttar eins og aðrir í blaðinu.

Það er eðlileg krafa svo fremi sem hún sé ekki í rauninni krafa um að blaðamenn fari að stunda sjálfsritskoðun um hans mál.

En vandamál Jóns Ásgeirs er ekki að hann hafi ekki komið sínum sjónarmiðum á framfæri.

Hann hefur skrifað ótal blaðagreinar sem mikið hefur verið látið með í Fréttablaðinu.

Vandamál Jóns er að enginn les þessar greinar hans eða trúir neinu sem þar stendur. 

Almenningur hefur myndað sér álit á Jóni Ásgeir sem engin blaðaútgáfa getur breytt.

Sama hvað hann skrifar og skrifar. 

Eða segir. 

Eðlileg afskipti af ritstjórn

Jóhanna og Steingrímur björguðu fjölmiðlaveldi Jóns Ásgeirs og fjölskyldu.

Steingrímur fékk taugaáfall þegar Ingibjörg Sólrún myndaði ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum.

En þegar Jóhanna og þau í Samfylkingunni leyfðu Steingrími að vera með í ríkisstjórn. 

Þá einsetti Steingrímur sér að vera þægur og góður, við Jóhönnu, svo að hann yrði ekki aftur settur í stjórnarandstöðu. 

Steingrímur varð fjármálaráðherra og þar með handhafi alls hlutafjár í bönkunum.  

Fyrsta verk Steingríms sem hlaupatík hjá Jóhönnu, og Samfylkingunni,  var að hlaupa niður í Landsbanka. 

Og tryggja þar að Jón Ásgeir, og fjölskylda, héldi fjölmiðlaveldi 365 miðla.

Það er mjög mikilvægt að almenningur gleymi þessu ekki.

Þetta var fyrsta þjóðþrifamálið hjá núverandi ríkisstjórn og það sem hún taldi þá liggja mest á. 

Ekki mál þeirra sem þá voru svangir í matarröðinni.

Ekki mál þeirra sem voru atvinnulausir á leið til Noregs.

Ekki mál þeirra sem voru að missa ofan af sér húsnæðið.  

Jóhanna hafði fengið kr. 80.000. í prófkjörsstyrk frá Baug og kannski eitthvað af fríum auglýsingum. 

Fyrir hrun lýsti Jón Ásgeir því yfir í öllum samkvæmum að hann ætti Samfylkinguna.

Hvað sem þeim fullyrðingum líður var ekki annað að sjá en að forysta Samfylkingarinnar teldi sig eiga honum skuld að gjalda. 

Hver ætli eigi nýja útibúið Bjarta framtíð? 

Einhver ætti kannski að rannsaka tengsl Gumma Steingríms og Róberts Marshalls við Baugsveldið.

 

   

Jón Ásgeir reynir að þrýsta á blaðamenn