Þingmenn útrásarvíkinga grafa undan trausti á dómstólum og lögreglu.

Dómstólar, saksóknaraembætti og lögregla eru stofnanir fólksins í landinu. 

Afbrotamenn og utangarðsfólk reynir jafnan að gera þessar stofnanir ótrúverðugar. 

Útrásarráðherrann fyrrverandi Björgvin G. Sigurðsson er á Alþingi í boði Baugs og slíkra fyrirtækja.

Nú þurfa útrásarvíkingar að nota alla sína sendisveina til að grafa undan trausti á réttvísinni í landinu.

Öll hálmstrá skulu gripin í þeim tilgangi.

Þegar Björgvin var ráðherra hreyfði hann ekki litla fingur til að hreyfa við málum þessum.

En nú líður að því að sérstakur saksóknari fari að ákæra húsbændur hans og þá þykir honum rétt að vera búinn að vinna fyrir kosningaframlögum. 

Þeir eru ekki flóknir þessir menn. 

 

Fylgst með að málið fari í réttan farveg

Og er þetta ekki bara rétt hjá Lúðvík?

Það er gamall vandi stjórnenda, og nýr, að hlusta aðeins á já menn. 

Þegar verst lætur þorir enginn að segja yfirmanninum neitt. 

Og stjórnandinn verður lélegri og lélegri með sínar röngu upplýsingar. 

Fær aðeins að heyra að allt gangi eins og best verður á kosið.

Og þannig verður það einnig ef reynslulausu fólki er troðið í stöður sem það ræður ekki við. 

Og nú ætlar það fólk að hræða lækningaforstjórann til hlýðni. 

Til að segja að sniðin á nýju plöggum ráðherrans séu þau flottustu sem hann hafi séð. 

Annars verði hann færður á Kópasker og þurfi að sjá þar um alla ættingja Steingríms.

 

Kallaður í ráðuneytið

Forsetinn bjóði þeim á Bessastaði og þakki fyrir okkar hönd.

Stundum hættir manni til að leggja nokkra trú á garpskapinn í fornsögunum.

Það er þegar maður kynnist görpum eins og voru lengstum í línuflokkum Landsvirkjunar og RARIK.

Sem fóru í allra verstu verðrum upp á hálendið þegar við hin urðum rafmagnslaus á nærhaldinu heima.

Og garparnir hafa vissulega verið víðar bæði til sjávar og sveita.

Og nú höfum við eignast nýjar hetjur í brúarflokkum Vegagerðarinnar.

Það hafa þeir áreiðanlega alltaf verið en er okkur nú betur ljóst.

Margir þeirra komu úr langþráðu sumarfríi og aðrir frestuðu sínu fríi.

Þessum mönnum ætti forsetinn að bjóða ásamt frúm sínum á Bessastaði og þakka þeim fyrir hönd þjóðarinnar. 

Hreppsnefndin í Mýrdal er þegar búin að bjóða þeim upp á tertu.

Hvort þeim verður boðið í súpu á Höfðabrekku veit ég ekki.

Hraðatakmarkandi þáttur við þessa brúargerð var niðurreksturinn á rafmagnsstaurunum.

Þess vegna var unnið dag og nótt við þann þátt verksins.

Það skiptir engu hvort menn hefðu unnið dag og nótt við aðra verkþætti, brúin hefði ekki farið hraðar upp fyrir það. 

Sú gagnrýni er því ómakleg.   

 

Múlakvísl veitt undir nýja brú

Hæstiréttur dæmdi lögreglumann í Reykjavík fyrir að skilja eftir mann út á Granda.

Neðangreint er af vef Hæstaréttar um mál lögreglumanns í Reykjavík.

Er þetta ekki nákvæmlega sambærilegt mál??? 

 

Fimmtudaginn 18. nóvember 2010.

Nr. 147/2010. Ákæruvaldið ... gegn G  ....

Lögreglumenn. Brot í opinberu starfi. Skilorð.

Lögreglumaðurinn G var sakfelldur fyrir brot gegn 132. gr. almennra hegningarlaga með því að hafa farið offari við framkvæmd lögreglustarfa og ekki gætt lögmætra aðferða er hann sem stjórnandi lögregluaðgerðar, í miðbæ Reykjavíkur, fyrirskipaði öðrum lögreglumanni að aka með handtekinn mann þaðan út á Granda og skilja hann þar eftir.

Héraðsdómur var á hinn bóginn staðfestur með vísan til forsendna um sýknu G af ákæru um brot gegn 217. gr. sbr. 138. gr. sömu laga.

Í dómi Hæstaréttar segir meðal annars að í 1. mgr. 16. gr. lögreglulaga nr. 90/1996 sé mælt fyrir um að handtekinn maður sé færður á lögreglustöð eða annan stað þar sem lögregla hefur aðstöðu.

Eigi þetta við ef honum sé ekki þegar sleppt.

Ákvörðun G um að ekið skyldi með A þá leið sem gert var til að freista þess að róa hann niður svo lögreglumennirnir kæmust sem fyrst til að sinna áfram verkefni á vettvangi lögregluaðgerðar, sem þeir höfðu verið kvaddir til, ætti sér ekki stoð í 15. gr. lögreglulaga og rúmaðist ekki innan almennra heimilda sem lögregla hefur venju samkvæmt til að halda uppi lögum og reglu.

Með vísan til atvika málsins var ákvörðun um refsingu G frestað og skyldi hún falla niður að liðnum tveimur árum héldi G almennt skilorð.

Varðstjóri fór ekki offari

Þetta eru garpar og járnkallar. Forsetinn fari austur og þakki þeim.

Stundum hættir manni til að leggja nokkra trú á garpskapinn í fornsögunum.

Það er þegar maður kynnist görpum eins og voru lengstum í línuflokkum Landsvirkjunnar og RARIK. 

Sem fóru í allra verstu verðrum upp á hálendið þegar við hin urðum rafmagnslaus á nærhaldinu heima.  

Og garparnir hafa vissulega verið víðar bæði til sjávar og sveita. 

Og nú höfum við eignast nýjar hetjur í brúarflokkum Vegagerðarinnar. 

Það hafa þeir áreiðanlega alltaf verið en er okkur nú betur ljóst. 

Það væri við hæfi að forsetinn, og frú, skelltu sér austur með vínarbrauð og þökkuðu þessum mönnum fyrir hönd okkar allra.

Múlakvísl veitt undir brúna í dag

Leggja ber Persónuvernd niður. Að sjálfsögðu þurfti læknirinn þessar upplýsingar.

Það leiðir algerlega af sjálfu sér að sá sem sækir um skotvopnaleyfi. 

Verður að heimila yfirvöldum að nýta allar viðeigandi upplýsingar sem máli skipta um sjálfan sig.

Þar með talið trúnaðarmatsmönnum yfirvalda eins og geðlækni í þessu tilviki.

Það er leikhús fáránleikans að einhver ríkisstofnun sé að hindra rétt yfirvöld í að ná réttri niðurstöðu í slíkum málum.  

Það er alveg grafalvarlegt mál að veita fólki skotvopnaleyfi.  Engin sjálfsögð mannréttindi.

Gífurlega ríkir almannahagsmunir standa til þess að þar séu allar tiltækar upplýsingar til skoðunar. 

Réttur umsækjandans er algerlega hverfandi sé hann borinn saman við ríka hagsmuni almennings. 

 

 

Óheimil miðlun úr málaskrá

Ófullnægjandi samvinna og röng forgangsröð.

Það er augljóst að þarna hefur forgangsröðin hjá verkstjórnendum Vegagerðarinnar verið röng.

Öryggi fólksflutninganna er að sjálfsögðu númer eitt á svæðinu.  Þar með talið öryggi starfsmanna svæðisins. 

Byggingarhraði brúarinnar er númer tvö. 

Að sjálfsögðu var það grundvallaratriði að upplýsa fólksflutningabílstjórann um að jarðýta væri að breyta ánni. 

Minna þarf nú til en heila jarðýtu þannig að farvegur jökulár breytist verulega. 

Stjórnandi Vegagerðarinnar og ökumenn rútunnar hafa því ekki verið með samskipti sín í lagi.  

 

Bílstjórinn ekki rekinn

Lofsverð þróun í dómaframkvæmd.

Áfengi og fíkniefni eru mögulega stærsti vandinn hjá föngum.

Fangelsisrefsing bætir engan mann en betrun á sjúkrastofnun gæti gert það.

Það væri óskandi ef hægt væri að fækka hér í fangelsum landsins með því að beita þessu úrræði í auknum mæli. 

 

Áfengismeðferð skilyrði

Mun öflugri bíll.

Björgunarsveitirnar í landinu hafa átt bíla eins og þann sem nú verður nýttur í farþegaflutninga yfir Múlakvísl.

Slíkir bílar komast yfir Markarfljót. 

Með 8 hjól eru ólíklegra að þeir sökkvi í aurbleytu. 

Biðröð við Múlakvísl

Svona starfssemi á að vera úti í hrauni.

Hafnarfjarðarbær er með réttu stefnuna um staðsetningu iðnfyrirtækja.

Þau eru úti í hrauni fjarri íbúðabyggð. 

Sumt af þessum fyrirtækjum þarf að nýta sér hafnaraðstöðu.

Þar liggur Straumsvíkurhöfnin best við.

Það er orðið vafasamt að Reykjavíkurborg hafi einhverja aðstöðu fyrir svona fyrirtæki.   

Vilja Hringrás frá byggð