Alltaf sami snillingurinn.

Þessi stúlka hefur dómgreindina í lagi. 

Ætti að vera biskup. 

Skipuleggðu kynlífið

Bættur sé skaðinn.

Ég er á móti dauðarefsingum yfirleitt.

En sé hún yfirhöfuð í löggjöf ríkis er sjálfgefið að skylt sé að dæma slíkan glæpamann til dauða. 

Þeim fylkjum fer sem betur fer fækkandi í Bandaríkjunum sem hafa dauðarefsingu í löggjöf sinni.

Dauðarefsing er nefnilega yfirleitt refsing þeirra sem ekki eiga fé fyrir góðri málsvörn.

Í Texas eru lang flestar dauðarefsingar og hinir dæmdu eru fyrst og fremst hinir bláfátæku.

Eitthvað svo kunnuglegt alltaf.

Réttara tel ég að fjöldamorðingjar eigi að dæmast í ævilangt fangelsi án möguleika á náðun. 

Í Noregi var það ömurlegt klúður að ævilangt fangelsi skyldi afnumið úr lögum.

Þannig að ekki væri hægt að loka inni Anders Breivik þar til hann geispar golunni. 

Hann fékk aðeins 21 árs dóm en 210 ár hefði verið nær.  Reyndar frekar 2100 ár til öryggis svo að reynslulausn kæmi ekki til mála.   

Fyrir Norðmenn er það þjóðarhörmung að ekki sé hægt að læsa Breivik inni og henda lyklinum.  

Hérlendis er ævilangt fangelsi enn í löggjöfinni hverju Guð forði að grípa þurfi til. 

En nauðsynlegt ákvæði.  

 

 

Dauðadóms krafist yfir James Holmes

Er að vekja athygli á eigin þingframboði.

Síðasta hálmstrá Birgittu Jónsdóttur til að verða aftur kosin á Alþingi fyrir slysni.

Er að vonast eftir að Bandaríkjamenn fari að hneppa hana í varðhald út af einhverjum Wikileaks málum.

Hún vonast innilega til þess að verða handtekin við komuna til Bandaríkjanna helst í beinni útsendingu. 

Og já já, við skulum mótmæla harðlega og krefjast þess að Bandaríkjamenn skili okkur stelpurófunni aftur.

En við ætlum ekki að kjósa hana á þing fyrir það.

Manneskju sem sjálf hefur sagst hafa fengið aulahroll yfir eigin málflutningi.

Og ætti þá að vita hvernig okkur líður hinum að sitja undir ruglinu sem komið hefur upp úr þeim Hreyfingarþingmönnunum fjórum.    

En þetta er auðvitað aprílgabb.  Hún getur ekki verið svona vitlaus að vera að fara þetta. 

Óviss um að komast heim aftur

Hlutverk dómstóla en ekki kirkjunnar.

Samkvæmt stjórnarskránni sem 93% kosningabærra manna samþykktu á sínum tíma. 

Er það hlutverk dómstóla og endanlega Hæstaréttar Íslands að ákveða hver er sekur og hver saklaus á Íslandi.

Frú biskupinn er vinsamlegast beðin um að ganga ekki, án heimildar, inn á verksvið einhverra handhafa ríkisvaldsins. 

Það er einfaldlega ekki Kirkjunnar að útdeila mönnum sekt eða sakleysi í sakamálum. 

Að íslenskum lögum eru menn saklausir þar til dómstólar dæma annað.  

Dæmdir menn eru sekir nema dómstólar snúi því við.  

Megum við eiga von á því að frú biskupinn lýsi því yfir að dæmdir bankamenn séu saklausir? 

Megum við eiga von á því að frú biskupinn lýsi því yfir að dæmdir barnaníðingar séu saklausir? 

„Vegna þess að lýðurinn hrópaði“

Og hverju á það að breyta um niðurstöður í Guðmundar- og Geirfinnsmálum?

Eftir eins og um 30 ár munu sálfræðingar, með nýjum kenningum, finna út að ekkert bankahrun hafi orðið á Íslandi á árinu 2008.

Þeir munu gera "lærða" skýrslu um að játningar bankamannanna hafi allar verið falskar og uppspuni úr lögreglumönnum.

Eða hvað?

---------------

Einn bankamaðurinn mun jafnvel fullyrða að honum hafi verið nauðgað í fangaklefa.

Og því skyldi ekki einhverjum hafa verið nauðgað í fangaklefa? Það hefur áreiðanlega átt sér stað.

Hvort að slíkt hafi átt sér stað á Íslandi veit ég ekkert um en því ekki það?

Væri það bankamaður myndi nauðgunin engu breyta um sekt hans í bankahruninu.   

--------------

En á þessum tíma, eftir 30 ár, munu fjölmiðlamenn, sem núna eru í sandkassa eða ekki fæddir.

Uppvægir segja þjóðinni að allir hafi bankamennirnir verið dæmdir saklausir á grundvelli falskra játninga. Já hugsa sér bara.

Bankamennirnir verða hetjurnar í fjölmiðlunum þá, eða er það ekki trúlegast?  

-------------

Við sem nú erum uppi leggjum hins vegar, lang flest fullan trúnað á að einhverjir bankamenn séu sekir um lögbrot.

Og gefum ekkert fyrir yfirlýsingar dæmdra bankamanna um sakleysi þeirra.

Einhverjir þeirra, eða kannski allir, hafa verið dæmdir jafnvel án þess að játa neitt.

Í svokölluðum Guðmundar- og Geirfinnsmálum, játuðu sakborningar fyrir lögreglu og Sakadómi að verjendum sínum viðstöddum.

Allir nema einn, játuðu þeir einnig fyrir geðlæknum og þar voru lögreglumenn og dómarar ekki viðstaddir.

Í nýútkominni skýrslu um játningar í Guðmundar- og Geirfinnsmálum eru tiltekin atriði úr þessum gömlu skýrslum geðlæknanna.

Það er að segja þau atriði sem styrkja þær niðurstöður að játningar hafi verið falskar.

Minna er lagt upp úr atriðum sem benda til að játningarnar hafi verið sannleikanum samkvæmar.

Jafnvel er farið rangt með staðreyndir.

Í Guðmundarmálinu höfðu tveir aðalgerendurnir áður hlotið refsidóma.

Annar fyrir líkamsárás og auðgunarbrot.

Hinn fyrir margar líkamsárásir auk þess að vera dæmdur, í sama máli, fyrir hrottalega nauðgun.

Fram kom í áliti geðlæknanna að báðir voru mennirnir siðblindir, árásargjarnir og andþjóðfélagslega sinnaðir.

Auk þess að vera yfirleitt nákvæmlega sama hvað þeir gerðu öðru fólki.

Öðrum þeirra var þó ekki alls varnað.

Honum þótti leitt að hafa banað Guðmundi af því að þeir höfðu verið saman í skóla.

Sem var nákvæmlega ástæða þess að Guðmundur fór í samkvæmið þar sem hann lést.

Þar voru staddir Guðmundur, banamenn hans þrír auk tveggja vitna.

Allir sögðu að Guðmundur hefði látist í slagsmálum þetta kvöld.

Þriðja banamann Guðmundar taldi geðlæknir siðblindan og fullkomlega iðrunarlausan.

Sá var atvinnuafbrotamaður og viðurkenndi aldrei neitt en var þess fullviss að hann gæti spilað á allt sitt umhverfi að vild.  

Úr þessum málum hefði aldrei orðið annað eins fár nema af því að mennirnir földu lík hinna látnu.

Fyrst í stað var ekki vitað um að Guðmundi hefði verið ráðinn bani þrátt fyrir að hvarf hans þætti grunsamlegt.

Þegar Geirfinnur hvarf svo að auki, fékk þjóðin hins vegar taugaáfall.

Ekki af því að einhver hefði látist í slagsmálum heldur út af þeirri fáheyrðu ósvífni að fela líkið og þræta svo fyrir brotið.

Það var reglulega óíslensk hegðun en sú ósvífni ætlar engan enda að taka nema síður sé.

Innanríkisráðherra reynir að kaupa sér atkvæði sífjölgandi aumingja og heimskingja með því að syngja með.

Í andstöðu við stjórnskipunina hefur hann grafið undan virðingu, trúverðugleika og hlutverki dómstólanna í landinu.

Hvar annars staðar gerist slíkt nema í harðstjórnarríkjum kommúnista eða fasista?

Á fjölmiðlum eru gagnrýnislaus ungmenni, ómenntuð í fjölmiðlafræðum, sem hreinlega hampa aumingjum þjóðfélagsins.

Því meiri þvættingur, della og heimska, því betra bara.  

Sama fjölmiðlafólk er svo yfir sig hissa á að fjárglæframenn hafi vaðið hér uppi gagnrýnislaust.

Nákvæmlega þeir sem hampað var sem mest í fjölmiðlum fyrir hrun og eiga þá jafnvel eftir hrun.

Von að blessað fólkið sé hissa og hneykslað.

Tveir af dæmdum banamönnum Guðmundar fengu einnig dóm fyrir að hafa banað Geirfinni Einarssyni. 

Ásamt þriðja manni sem aldrei hefur dregið játningar sínar til baka þannig að óyggjandi sé.

Hann er sá eini af sakborningunum sem ekki var metinn siðblindur.

Aðspurður svarar hann jafnan í viðtengingarhætti, skildagatíða og þáskildagatíð.

Um afleiðingar af löngu gæsluvarðhaldi og hvaðeina annað en beinlínis um sök sína.

Allt saman í svo snilldarlega saman settu málskrúði þar sem ýmist er talað er utan af hlutunum eða til hliðar við kjarna málsins.

Að enginn fjölmiðlamaður - ekki einu sinni hinir nýbökuðu skýrsluhöfundar.

Hafa tekið eftir að maðurinn er aldrei að draga játningar sínar til baka.

Og hefur aldrei gert með afgerandi hætti.

Þessi maður er sá eini af framangreindum sem tókst að rífa sig upp úr hippatímabilinu þegar hann og miljónir ungs fólks.

Vissu ekki annað en að kannabis, hass, amfetamín og LSD væru skaðlaus efni frelsis, friðar og framtíðar.

Virðingarverður maður.

Þar með er ég ekki viss um að viðkomandi sé sekur um það sem hann var dæmdur fyrir.

Það þarfnast hins vegar haldbetri skýringa af hverju hann vildi ekki draga játningar sínar til baka á sínum tíma.

Það er meira en vafasamt að Hæstiréttur hefði getað sakfellt í Geirfinnsmálinu án hans játningar.

Framburður mannsins var grundvallaratriði í þeirri sönnunarfærslu.

Þar stendur eitt atriði upp úr. Við sviðsetningu atburða var notuð sendibifreið af gerðinni Mercedes Benz.

Sú sendibifeið sem var á staðnum, þegar til átaka kom við Geirfinn Einarsson, var alveg eins.

Nema að tvennu leyti. Sviðsetningarbifreiðin var með rauðum stuðurum og ekki með R númeri.

Við sviðsetninguna leiðrétti umræddur maður þessi atriði þegar í stað.

Hann fullyrti, sem var rétt, að raunverulega bifreiðin hefði verið með svörtum stuðurum og R númeri sem var einnig rétt.

Í hinni núútkomnu játningarskýrslu vantar algerlega útskýringar á þessu útslitaatriði við mat á trúverðugleika á játningum mannsins.

Að maður sem haldið er fram að sé í raun og veru að segjast saklaus af hvorki minna né meira en manndrápi.

Beri það á borð að tilgangslaust hafi verið að draga játningu sína til baka fyrir dómsuppsögu.

Játningu sem á að hafa verið náð fram með af lögreglu með harðræði, löngu gæsluvarðhaldi o. s. frv.

Að þetta meinta tilgangsleysi sé skýringin á þessu aðgerðaleysi frekar en að hann hafi hreinlega verið sekur.

Að það sé tilgangslaust fyrir saklausan mann að neita sök, þar sem öðrum sönnunargögnum er nánast ekki til að dreifa.

Slíkur málflutningur fær bara ekki staðist.

-------------- 

Hitt var sannað sjálfstætt, án þess að til kæmu játningar sakborninga, að frú Erla Bolladóttir var í Keflavík.

Hún fékk far með tveimur bílstjórum frá Keflavík, morguninn eftir að Geirfinnur Einarsson hvarf.

Hvað var Erla Bolladóttir var að gera í Keflavík?

Hún sjálf, Sakadómur og loks Hæstiréttur Íslands sögðu að hún hafi verið viðstödd þegar Geirfinnur Einarsson lést.

Ekkert.

Alls ekkert.  

Hefur komið fram um að það sé ekki rétt.  

Sama á við um þáverandi unnusta hennar sem sömuleiðis var viðstaddur og var einn þátttakenda í árásinni á Geirfinn.  

Hverjir hinir gerendurnir voru er ekki alveg jafn öruggt.

Hlutur þess sem aldrei hefur afturkallað framburð sinn er vafasamastur og stendur upp á hann sjálfan.     

„Ég ætla að leggja fram kæru“

"Játningar bankamanna voru allar falskar". Í fréttunum eftir 30 ár.

Eftir eins og um 30 ár munu sálfræðingar, með nýjum kenningum, finna út að ekkert bankahrun hafi orðið á Íslandi á árinu 2008.

Þeir munu gera "lærða" skýrslu um að játningar bankamannanna hafi allar verið falskar og uppspuni úr lögreglumönnum.

Eða hvað?

---------------

Einn bankamaðurinn mun jafnvel fullyrða að honum hafi verið nauðgað í fangaklefa.

Og því skyldi ekki einhverjum hafa verið nauðgað í fangaklefa?  Það hefur áreiðanlega átt sér stað.

Hvort að slíkt hafi átt sér stað á Íslandi veit ég ekkert um en því ekki það? 

--------------

En á þessum tíma, eftir 30 ár, munu fjölmiðlamenn, sem núna eru í sandkassa eða ekki fæddir.

Uppvægir segja þjóðinni að allir hafi bankamennirnir verið dæmdir saklausir á grundvelli falskra játninga. 

Já hugsa sér bara.

-------------

Við sem nú erum uppi leggjum hins vegar fullan trúnað á að einhverjir bankamenn séu sekir um lögbrot. 

Og gefum ekkert fyrir yfirlýsingar dæmdra bankamanna um sakleysi þeirra. 

Einhverjir þeirra, eða kannski allir, hafa verið dæmdir jafnvel án þess að játa neitt.   

Í svokölluðum Guðmundar- og Geirfinnsmálum, játuðu sakborningar fyrir lögreglu og Sakadómi að verjendum sínum viðstöddum.

Allir nema einn, játuðu þeir einnig fyrir geðlæknum og þar voru lögreglumenn og dómarar ekki viðstaddir.

Í nýútkominni skýrslu um játningar í Guðmundar- og Geirfinnsmálum eru tiltekin atriði úr þessum gömlu skýrslum geðlæknanna.  

Það er að segja þau atriði sem styrkja þær niðurstöður að játningar hafi verið falskar. 

Minna er lagt upp úr atriðum sem benda til að játningarnar hafi verið sannleikanum samkvæmar.  

Jafnvel er gripið til þess ráðs að fara rangt með staðreyndir.    

Í Guðmundarmálinu höfðu tveir aðalgerendurnir áður hlotið refsidóma.  Annar fyrir líkamsárás og auðgunarbrot.

Hinn fyrir margar líkamsárásir auk þess að vera dæmdur, í sama máli, fyrir hrottalega nauðgun.

Fram kom í áliti geðlæknanna að báðir voru mennirnir siðblindir, árásargjarnir og andþjóðfélagslega sinnaðir. 

Auk þess um það bil nákvæmlega sama hvað þeir gerðu öðru fólki.   Öðrum þeirra var þó ekki alls varnað. 

Honum þótti leitt að hafa banað Guðmundi af því að þeir höfðu verið saman í skóla.  

Sem var nákvæmlega ástæða þess að Guðmundur fór í samkvæmið þar sem hann lést.

Þar voru staddir Guðmundur, banamenn hans þrír auk tveggja vitna. Allir sögðu að Guðmundur hefði látist í slagsmálum þetta kvöld. 

Þriðja banamann Guðmundar taldi geðlæknir siðblindan og fullkomlega iðrunarlausan.  

Úr þessum málum hefði aldrei orðið annað eins fár nema af því að mennirnir földu lík hinna látnu.

Fyrst í stað var ekki vitað um að Guðmundi hefði verið ráðinn bani þrátt fyrir að hvarf hans þætti grunsamlegt.  

Þegar Geirfinnur hvarf svo að auki, fékk þjóðin hins vegar taugaáfall. 

Ekki af því að einhver hefði látist í slagsmálum heldur út af þeirri fáheyrðu ósvífni að fela líkin og þræta svo fyrir brotin.

Það var reglulega óíslensk hegðun en sú ósvífni ætlar engan enda að taka nema síður sé.

Innanríkisráðherra reynir að kaupa sér atkvæði sífjölgandi aumingja og heimskingja með því að syngja með.

Í andstöðu við stjórnskipunina hefur hann grafið undan virðingu, trúverðugleika og hlutverki dómstólanna í landinu. 

Hvar annars staðar gerist slíkt nema í harðstjórnarríkjum kommúnista eða fasista? 

Á fjölmiðlum eru gagnrýnislaus ungmenni, ómenntuð í fjölmiðlafræðum, sem hreinlega hampa aumingjum þjóðfélagsins.

Því meiri þvættingur, della og heimska, því betra bara. 

Sama fjölmiðlafólk er svo yfir sig hissa á að fjárglæframenn hafi vaðið hér uppi gagnrýnislaust. 

Nákvæmlega þeir sem hampað var sem mest í fjölmiðlum fyrir hrun og eiga þá jafnvel eftir hrun. 

Von að blessað fólkið sé hissa og hneykslað.  

Tveir af dæmdum banamönnum Guðmundar fengu einnig dóm fyrir að hafa banað Geirfinni.

Ásamt þriðja manni sem aldrei hefur dregið játningar sínar til baka þannig að óyggjandi sé. 

Hann er sá eini af sakborningunum sem ekki var metinn siðblindur. 

Aðspurður svarar hann jafnan í viðtengingarhætti, skildagatíð og þáskildagatíð.

Um afleiðingar af löngu gæsluvarðhaldi og hvaðeina annað en beinlínis um sök sína.  

Allt saman í svo snilldarlega saman settu málskrúði þar sem ýmist er talað er utan af hlutunum eða til hliðar við kjarna málsins. 

Að enginn fjölmiðlamaður - ekki einu sinni hinir nýbökuðu skýrsluhöfundar.

Hafa tekið eftir að maðurinn er aldrei að draga játningar sínar til baka. Og hefur aldrei gert með afgerandi hætti.

Þessi maður er sá eini af framangreindum sem tókst að rífa sig upp úr hippatímabilinu þegar hann og miljónir ungs fólks.

Vissu ekki annað en að kannabis, hass, amfetamín og LSD væru skaðlaus efni frelsis, friðar og framtíðar.  

Virðingarverður maður.

Þar með er ekki víst að viðkomandi sé sekur um það sem hann var dæmdur fyrir. 

Það þarfnast hins vegar haldbetri skýringa af hverju hann vildi ekki draga játningar sínar til baka á sínum tíma.

Það er meira en vafasamt að Hæstiréttur hefði getað sakfellt í Geirfinnsmálinu án hans játningar.

Framburður mannsins var grundvallaratriði í þeirri sönnunarfærslu.

Þar stendur eitt atriði upp úr. 

Við sviðsetningu atburða var notuð sendibifreið af gerðinni Mercedes Benz. 

Sú sendibifreið sem mun hafa verið á staðnum, þegar til átaka kom við Geirfinn Einarsson, var alveg eins.

Nema að tvennu leyti.    Sviðsetningarbifreiðin var með rauðum stuðurum og ekki með R númeri.

Við sviðsetninguna leiðrétti umræddur maður þessi atriði þegar í stað.

Hann fullyrti, sem var rétt, að raunverulega bifreiðin hefði verið með svörtum stuðurum og R númeri sem var einnig rétt. 

Í hinni núútkomnu játningarskýrslu vantar algerlega útskýringar á þessu útslitaatriði við mat á trúverðugleika á játningum mannsins. 

Að maður sem haldið er fram að sé í raun og veru að segjast saklaus af hvorki minna né meira en manndrápi. 

Beri það á borð að tilgangslaust hafi verið að draga játningu sína til baka fyrir dómsuppsögu.

Játningu sem náð hafi verið fram af lögreglu með harðræði, löngu gæsluvarðhaldi o. s. frv. 

Að þetta meinta tilgangsleysi sé skýringin á þessu aðgerðaleysi frekar en að hann hafi hreinlega verið sekur.

Að það sé tilgangslaust fyrir saklausan mann að neita sök, þar sem öðrum sönnunargögnum er nánast ekki til að dreifa.   

Fær bara alls ekki staðist.    

 

 

Þarf að taka afstöðu til svo margs

Og voru þetta falskar játningar?

Í vísindastarfi er verst þegar menn gefa sér niðurstöðurnar fyrirfram. 

Á bls. 415 í skýrslunni er fjallað um ástæður þess að sakborningur játaði á sig sök.

Nefndar eru fimm mögulegar ástæður. 

Ekkert er minnst á þá mögulegu ástæðu að viðkomandi hafi einfaldlega játað af því að hann hafi verið sekur.  

Skýrsluhöfundar gefa sér hreinlega að játningin hafi verið fölsk.   Um játningar annarra sakborninga er fjallað með hliðstæðum hætti.

Ekki er að sjá að þessir ágætu sérfræðingar geri tilraun til að skoða málin heildstætt. 

Heldur kynna þeir okkur málin með algerri rörsýni þar sem gengið er út frá því að játningar hafi verið falskar. 

Í skýrslunni eru atriði tiltekin úr upphaflegum skýrslum geðlækna, og sálfræðinga, sem styðja þessa niðurstöðu.

Hins vegar öllu sleppt sem bendir til að viðkomandi hafi verið færir um að fremja þessi afbrot og láta sér svo fátt um finnast. 

Svo er okkur sagt, með mikilli viðhöfn, að framburðir viðkomandi hafi verið óáreiðanlegir. 

Það eru nákvæmlega engar fréttir.  Það vissi nánast öll þjóðin á sínum tíma.   

Viðkomandi byrjuðu á að segjast vera saklausir en sumir þeirra báru því næst sakir á blásaklausa menn.  

Hversu áreiðanlegt er það?

Eftir að hafa lesið yfir dóma í svokölluðum Guðmundar- og Geirfinnsmálum.

Stóð það upp úr að sakborningar viðurkenndu flestir fljótlega, í varðhaldinu, fyrir geðlæknum sínum og sálfræðingum. 

Að hafa framið þau afbrot sem þeir voru ákærðir fyrir.   Allir nema einn játuðu á sig afbrotin hjá þessum sérfræðingum. 

Lögreglumenn voru ekki viðstaddir þessi viðtöl sakborninga við geðlækna og sálfræðinga.

Af hverju í ósköpunum voru þeir að játa þessa glæpi á sig fyrir læknum og sálfræðingum?

Í Guðmundarmálinu játuðu sumir mjög snemma á varðhaldstímanum.   Á tveimur fyrstu mánuðunum.

Bæði fyrir dómurum, lögreglumönnum, lögmönnum sínum, geðlæknum og sálfræðingum. 

Það sem ég hef séð af skýringum skýrsluhöfunda (bls 347 og áfram) heldur hvorki vatni né vindi.

Ekkert frekar en upphaflegar skýrslur geðlækna og sálfræðinga, þeirra sem sjálfir ræddu við sakborninga í eigin persónu.  

Með þessari skýrslu erum við engu nær um þá atburði sem þarna áttu sér stað.

Hvorki til eða frá.

Eitt er þó sérlega athyglisvert.  

Ef rétt er að Guðjón Skarphéðinsson hafi játað á sig aðild að hvarfi Guðmundar. 

Það þarfnast nánari yfirlegu ef rétt reynist. 

Þar sem játning Guðjóns, og að hann dró ekki framburð sinn til baka, var lykilatriði við sakfellingu í Geirfinnsmálinu.  

 

   

 

 

 

Falskar játningar mun algengari en talið var

Óskiljanlegur prósentureikningur

Það segir sig sjálft að reiknað yrði með að fleiri samþykki en synji um breytingar.

Eigi að krefjast þess að 90% af kosningabærum mönnum mæti á kjörstað.

Þá er helmingur þeirra 0,5 * 90% = 45% allra kosningabærra manna en ekki 40%  

Ef allir, af þessum 90 % kjósenda segðu annað hvort já eða nei, enginn skilaði auðu og ekkert atkvæði væri ógilt.

Þá væri það skilyrði að yfir 45% allra kosningabærra manna samþykktu breytinguna.

Og þó að alltaf séu einhver atkvæði ógild og einhverjir komi á kjörstað til að skila auðu.

Þá er verulega ólíklegt að meirihluti þeirra sem greiddi atkvæði væri nákvæmlega 40% af kosningabærum mönnum.

Birgitta þarf eitthvað að útskýra þennan prósentureikning betur.  

Í LÝÐRÆÐISRÍKI ER ÞAÐ GRUNDVALLARATRIÐI AÐ MEIRIHLUTI ALLRA KOSNINGABÆRA MANNA SAMÞYKKI STJÓRNARSKRÁ RÍKISINS.

Það fær ekki staðist að stjórnmálamönnum, eða hvað þá stjórnmálaforingjum, geti dottið annað í hug.

Eigi kosningabær hluti þjóðarinnar að kjósa sérstaklega um stjórnarskrá á annað borð .  

Árið 1944 fóru fram almennar kosningar um lýðveldisstjórnarskrána.

Þá mættu 98,61 % allra kosningabærra manna á kjörstað og af þeir samþykktu 95,04 % stjórnarskrána.

Með öðrum orðum samþykktu um 93,72% kosningabærra manna núverandi stjórnarskrá að stofni til.

Rúmlega 50 % hefði verið ásættanlegt í lýðræðisríki.

En minna en það?

ALDREI. 

 

Birgitta mátti ekki segja frá

Öflugar bógskrúfur og stýrisskrúfur er það sem þarf.

Skipaverkfræðingur benti Vegagerðinni á það, fyrir áratug, að Landeyjaferja yrði að vera með mjög öflugri bógskrúfu og stýrisskrúfum. 

Bógskrúfa núverandi Herjólfs ræður við hliðarvind sem nemur 25 metrum á sekúndu. 

En Herjólfur er óþarflega hraðskreiður (17 hnútar*) og of stór fyrir ferjusiglingar frá Vestmannaeyjum til Landeyjahafnar.

Nægilegt er að Landeyjaferja nái 12 hnúta hraða en þarf hins vegar að vera með mjög öflugan stjórnbúnað.

Helst fleiri en eina bógskrúfu þar sem hættulegt ástand getur skapast bili bógskrúfa við aðstæður eins og eru við Landeyjahöfn. 

Auk þess er sjálfgefið að Landeyjaferja sé búin stýranlegum aðalskrúfum sem hægt er að snúa í 360°;  eða í allar áttir.

Hér má sjá myndband af slíkum búnaði sem er frekar nýleg tækni:

http://www.youtube.com/watch?v=tH-yqy7V4io

(Bógskrúfa "bow thruster" er hliðarskrúfa framarlega á skipinu.  Skip geta einnig verið með hliðarskrúfur að aftan (skútnum).

Ef aðalskrúfur skipsins eru stefnustýranlegar er óþarfi að hafa hliðarskrúfur að aftan.

Varðskipið Þór er með hliðarskrúfur bæði í bóg og skut og getur því snúið sér í hring í sama punkti.   

Auk þess er það með litla stýrisskrúfu ("azipod") en hún er notuð til að halda skipinu kyrru við nákvæmar botn- og sjávarmælingar.

Glæsilegt skip Þór sem væri einnig gott skip ef það hefði ekki verið smíðað í Chile. )

* Hnútur er hraðaeining eða sjómíla á klukkustund.  Sjómíla er um 1852 metrar.   

Straumar valda Herjólfi erfiðleikum

Ekkert ómaklegt. Þetta er ríkisstjórn Jóhönnu og ráðherra hjá Jóhönnu.

Að Steingrími Jóhanni frátöldum hefur Jóhanna Sigurðardóttir aldrei haft liprari snúningapilt en Guðbjart Hannesson.

Það sáum við í icesave málinu, þar sem Guðbjartur fór fremstur í málflutningnum fyrir Jóhönnu.

Í að telja okkur trú um að við ættum að borga icesave skuld fyrir einkabanka. 

Svo hrifin varð Jóhanna af snúningapilti sínum Guðbjarti að hún rak Árna Pál úr ríkisstjórninni til að koma Guðbjarti í ráðherrastól. 

Guðbjartur er pólitískur stjúpsonur Jóhönnu sem ætlaði brjóstmylkingnum að erfa formannsembættið í Samfylkingunni.

En alls ekki Árna Páli eða Guðmundi Steingrímssyni en þeir eru núverandi formenn Samfylkinganna eins og kunnugt er. 

Árni Páll er formaður í Gömlu Samfylkingunni sem á sér enga framtíð.

Guðmundur þingsætiserfingi (lávarður) er formaður í Nýju Samfylkingunni sem á því betri framtíð en enga.  

Það er þó allsendis óvíst því Guðmundur lávarður Steingrímsson er svo hlandvitlaus að halda að best sé fyrir okkur að ganga í ESB.

Með Guðbjart Hannesson á hægra brjóstinu ber Jóhanna fulla ábyrgð á öllum hans störfum.

Og þar af leiðandi hárrétt hjá Helga Vilhjálmssyni að beina orðum sínum til yfirmannsins í ríkisstjórninni en ekki sendisveinunum.  

 

„Dálítið ómaklegt hjá honum“