Lagleg samantekt hjá þeim Jóni Bjarnasyni, Atla Gíslasyni og Ögmundi.

Steingrímur er greinilega stoltur af þingsályktun sem þeir tóku saman Atli Gíslason, Jón Bjarnason og Ögmundur.

Lagleg samantekt úr Viðskiptablaðinu, og ritum Seðlabankans, á öllu sem var neikvætt á þeim tíma.

Og fluttu svo í formi þingsályktunar og leyfðu Steingrími að fljóta með sem flutningsmanni við annan þingmann til. 

Þetta eru nákvæmlega mennirnir sem Steingrímur er búinn að fæla í burtu úr VG eða er enn að reyna að fæla burt. 

Nú hentar hins vegar að skreyta sig með verkum þeirra.

Við sem munum eftir stjórnarandstöðuþingmanninum Steingrími J. Sigfússyni.

Getum sagt að hans viðhorf til allra mála var alltaf að allt væri að fara andskotans af því að hann væri ekki ráðherra.

Einhver munur eða núna þegar við við erum næstum komin þangað í hans fylgd.

"...Morgundagurinn kemur aldrei..." var nokkurn veginn þemað í öllum ræðum hins bitra og súra Steingríms.

Menn sem sáu djöfulinn í öllum hornum, og voru málkunnugir ömmu hans, geta auðvitað sagst hafa verið svartsýnir.

Og daglega spáð heimsendi, því það gerði Steingrímur svikalaust.

Man reyndar ekki eftir að hann hefði sérstakar áhyggjur af bönkunum eða bæri hag þeirra svo mjög fyrir brjósti.

En í dag taldi Steingrímur það henta og vonar enn að finna megi einhverja sem trúi orði af því sem hann segir.

Og þá auðvitað í sínu kjördæmi fyrir norðan, svo sem búandkarla með biluð útvörp eða heyrnartæki.

Steingrími er sama hvort það er, bara að þær skynlausu skepnur tóri fram yfir kosningar.

Í bankafræðum er það það þekkt að almennt þolir enginn viðskiptabanki á sig allsherjar áhlaup innlánseigenda og lánveitenda.

Steingrímur J. Sigfússon hreykti sér af því í Landsdómi í dag.

Að hann hefði viljað kalla saman Alþingi í ágúst árið 2008.

Svo að hann gæti þar básúnað um vanda bankanna.

Það hefði orsakað áhlaup á bankanna jafnvel sama dag og að slíkt hefði verið tilkynnt.

Þess eru lítil takmörk hvað hægt er að vera mikið fífl. ‘‘‘

Stjórnarandstöðuþingmaðurinn Steingrímur J. Sigfússon hafði ekki aðrar eins áhyggjur af neinu.

Eins og þeim sem áttu peninga og bönkunum sem geymdu peninganna þeirra.

Var bara með böggum hildar og svaf ekki á þessum tíma.

Enda var það hans fyrsta verk sem fjármálaráðherra að gæta að hagsmunum Baugsfjölskyldunnar.

Sem tapaði öllu út úr Glitni og tapaði svo bankanum sjálfum í hruninu.

Því hljóp hinn nýbakaði fjármálaráðherra Steingrímur beint niður í Landsbanka.

Til að gæta þess að Baugsfjölskyldan héldi fjölmiðlaveldi sínu og hefur gætt þess síðan.

Því næst fór hinn grátbólgni Steingrímur í að afhenda erlendum fjárglæframönnum íslensku bankanna á gjafprís.

Þessa sömu og komu bönkunum á hausinn með skortstöðum og öllum þeim nýtísku aðferðum.

Sem Evrópusambandið flutti inn frá Ameríku.

Svo að peningaeigendur í skattaparadísum gætu haldið áfram að fjárpynta almenning.

Og á því er bara hinn besti gangur og Steingrímur aftur farinn að ná svefni. Guði sé lof.

Það voru annars vonbrigði að Steingrímur skyldi ekki vera látinn sverja drengskapareið að framburði sínum.

Eða að mannfræðingur væri ekki  látinn mæla lengdina á nefi Steingríms.

Áður en hann byrjar að ljúga og svo aftur þegar hann var búinn að því.

Og að Steingrímur væri látinn sýna öllum tunguna sem er svört eins og samviskan.

Samviskuna gat Landsdómur ekki skoðað því hún er læst niðri, í geymslunni hjá Jóhönnu, undir konfektinu hennar Jónínu.

Og rétt í svipinn man Jóhanna ekki eftir að eiga neina geymslu og því síður lyklinum.

Það var annars gaman fyrir Steingrím að æfa sig að ljúga fyrir Landsdómi og dómstólum.

Eftir næstu Alþingiskosningar verður hann sjálfur kominn þar á sakamannabekkinn.

Og öfugt við núverandi réttarhald mun þar ekki þurfa að leita að sakarefnunum.

Þeir Steingrímur og Svavar eru búnir að gulltryggja sér 16 ára vist á dvalarheimilinu.

Þessu sem Ögmundur ætlar að byggja undir flokkinn á Hólmsheiði.

Þau Össur og Jóhanna voru hins vegar vinsamlegast beðin um að koma ekki aftur í Landsdóm.

Þau lýstu því þar rækilega, í vikunni, að þau væru fábjánar í efnahagsmálum svo að um það efast enginn lengur.

Þurfa ekki einu sinni að skila inn vottorði.

Steingrímur sá hins vegar ástæðu til að nefna sérstaklega að í dag væri hann sko að segja satt. 

„Ísland var best í heimi"

Steingrímur vildi keyra bankanna í þrot í ágúst 2008.

Geir Haarde var sannanlega ekki öfundsverður árið 2008. 

Allt sem stjórnvöld gerðu, eða gerðu ekki, gat orsakað áhlaup á íslensku bankanna. 

Aðalhlutverk Geirs Haarde var því að sýnast rólegur og hann hefði aðeins hæfilegar áhyggjur af stöðunni. 

Sem honum tókst svo vel að einfaldir héldu að hann hefði setið auðum höndum, alsendis áhyggjulaus. 

Maðurinn sem meira að segja, heima hjá sér á kvöldin og um helgar, sat og rakti garnirnar úr Sigurjóni nágranna sínum.   

Í bankafræðum er það það þekkt að almennt þolir enginn viðskiptabanki á sig allsherjar áhlaup innlánseigenda og lánveitenda. 

Steingrímur J. Sigfússon hreykti sér af því í Landsdómi í dag.

Að hann hefði viljað kalla saman Alþingi í ágúst árið 2008.

Svo að hann gæti þar básúnað um vanda bankanna.

Það hefði orsakað áhlaup á bankanna jafnvel sama dag og að slíkt hefði verið tilkynnt.

Þess eru lítil takmörk hvað hægt er að vera mikið fífl.  

Leitaði víða eftir upplýsingum

Gat bara ekki sofnað út af áhyggjum.

Stjórnarandstöðuþingmaðurinn Steingrímur J. Sigfússon hafði ekki aðrar eins áhyggjur af neinu.

Eins og þeim sem áttu peninga og bönkunum sem geymdu peninganna þeirra.

Var bara með böggum hildar og svaf ekki á þessum tíma.

Enda var það hans fyrsta verk sem fjármálaráðherra að gæta að hagsmunum Baugsfjölskyldunnar.

Sem tapaði öllu út úr Glitni og tapaði svo bankanum sjálfum í hruninu.

Því hljóp hinn nýbakaði fjármálaráðherra Steingrímur beint niður í Landsbanka.

Til að gæta þess að Baugsfjölskyldan héldi fjölmiðlaveldi sínu og hefur gætt þess síðan.

Því næst fór hinn grátbólgni Steingrímur í að afhenda erlendum fjárglæframönnum íslensku bankanna á gjafprís.

Þessa sömu og komu bönkunum á hausinn með skortstöðum og öllum þeim nýtísku aðferðum. 

Sem Evrópusambandið flutti inn frá Ameríku.

Svo að peningaeigendur í skattaparadísum gætu haldið áfram að fjárpynta almenning.

Og á því er bara hinn besti gangur og Steingrímur aftur farinn að ná svefni.   

Guði sé lof. 

 

Vissi af ábyrgð Íslands á Icesave

Alltaf allt að fara til andskotans.

Við sem munum eftir stjórnarandstöðuþingmanninum Steingrími J. Sigfússyni.

Getum sagt að hans viðhorf til allra mála var alltaf að allt væri að fara andskotans af því að hann væri ekki ráðherra.

Einhver munur eða núna þegar við við erum næstum komin þangað í hans fylgd.

"...Morgundagurinn kemur aldrei..." var nokkurn veginn þemað í öllum ræðum hins bitra og súra Steingríms. 

Menn sem sáu djöfulinn í öllum hornum, og voru málkunnugir ömmu hans, geta auðvitað sagst hafa verið svartsýnir.  

Og daglega spáð heimsendi, því það gerði Steingrímur svikalaust. 

Man reyndar ekki eftir að hann hefði sérstakar áhyggjur af bönkunum eða bæri hag þeirra svo mjög fyrir brjósti. 

En í dag taldi Steingrímur það henta og vonar enn að finna megi einhverja sem trúi orði af því sem hann segir.

Og þá auðvitað í sínu kjördæmi fyrir norðan, svo sem búandkarla með biluð útvörp eða heyrnartæki.   

Steingrími er sama hvort það er, bara að þær skynlausu skepnur tóri fram yfir kosningar.     

Lengi haft áhyggjur af bankakerfinu

Verður vafalaust látinn sverja eið að framburði sínum.

Það verður vafalaust gaman í Landsdómi dag þegar mannfræðingur verður látinn mæla lengdina á nefi Steingríms.

Áður en hann byrjar að ljúga og svo aftur þegar hann er búinn að því.

Og svo verður Steingrímur látinn sýna öllum tunguna sem er svört eins og samviskan.  

Samviskuna getur Landsdómur ekki skoðað því hún er læst niðri, í geymslunni hjá Jóhönnu, undir konfektinu hennar Jónínu.  

Og rétt í svipinn man Jóhanna ekki eftir að eiga neina geymslu og því síður lyklinum. 

Gaman verður einnig fyrir Steingrím að æfa sig að ljúga fyrir Landsdómi og ekki veitir af. 

Eftir næstu Alþingiskosningar verður hann sjálfur kominn þar á sakamannabekkinn. 

Og öfugt við núverandi réttarhald mun þar ekki þurfa að leita að sakarefnunum. 

Þeir Steingrímur og Svavar eru búnir að gulltryggja sér 16 ára vist á dvalarheimilinu. 

Þessu sem Ögmundur ætlar að byggja undir flokkinn á Hólmsheiði.  

Þau Össur og Jóhanna voru hins vegar vinsamlegast beðin um að koma ekki aftur í Landsdóm. 

Þau lýstu því þar rækilega, í vikunni, að þau væru fábjánar í efnahagsmálum svo að um það efast enginn lengur. 

Þurfa ekki einu sinni að skila inn vottorði.  

  

     

   

 

Bætir ekki miklu við

Nestor íslenskra endurskoðenda.

Stefán Svavarsson lærði endurskoðun í Bandaríkjunum.

Hann er helsti fræðimaður, og háskólakennari, landsins í þeim fræðum.

Var lengstum formaður prófnefndar löggildra endurskoðenda.

Ég er einn af nemendum Stefáns í reikningshaldi og í lestri og greiningu ársreikninga.

Og er ánægja að rifja upp að Stefán er bráðskemmtilegur og meira en frábær kennari.

Einn af þeim kennurum sem maður virkilega saknar.

En vissulega ekki á ábyrgð Stefáns ef nemendur hans gera, eða segja, einhverja vitleysu.

Stefáni fannst það aldrei ítrekað nægilega.

Að menn yrðu að kunna að lesa út úr áritun endurskoðenda á ársreikning.

Ef allt væri með eðlilegum hætti væri áritunin algerlega stöðluð.

Væri hún það ekki þyrftu menn á eigin ábyrgð lesa út skýringarnar á því.

Og yrðu að kunna það ef þeir ætluðu að starfa á sviði stjórnunar eða rekstrar.

Fyrst var að átta sig á hvað fælist í endurskoðun, og hlutverki endurskoðenda, og hvað ekki.

Í öðru lagi hvað endurskoðandinn segðist hafa gert, eða skoðað, og hvað ekki.

Þannig færi því fjarri að allt væri eins og best væri á kosið.

Þó að ársreikningur væri settur upp af löggildum endurskoðenda.

Það stóð þá í árituninni, til dæmis að hann hefði sett upp reikninginn skv. lögum.

En ársreikningurinn væri ekki endurskoðaður.

Sem þýddi þá að endurskoðandinn sagði ekkert um álit sitt á þeim tölum sem fyrirtækið lagði til í ársreikninginn.

Skilja að endurskoðandinn er ekki að skoða hverja einustu færslu eða hvern einasta greiddan reikning í fyrirtækinu.

Hann er að staðfesta ákveðin vinnubrögð sem eru að hluta samkvæmt lögum.

Hann er að skoða, uppsetningu ársreikningsins, bókhaldsaðferðir og vinnuaðferðir.

Endurskoðandinn sannreynir mögulega bankainnstæður og ýmis önnur atriði en gerir úrtaksathuganir á öðrum.

Gerir um tuttugu athuganir á ýmsum kennitölum og hlutföllum og ber saman við fyrri ár o. m. fl. 

Allt saman stundum kallað góð reikningsskilavenja sem byggist á lögum, reglum og stöðlum.

Endurskoðandi lítur til óvenjulegra rekstrarliða og getur um skuldbindingar sem ekki eru færðar inn í bókhaldið.

Í eina tíð voru t. d. eftirlaunaskuldbindingar ekki færðar í bókhaldið.

Endurskoðandinn segir frá þeim aðferðum sem ekki eru sambærilegar í fyrri ársreikningi, t. d. vegna breyttra reglna.

Hann leitast við að í ársreikningi séu upplýsingar sem skipta máli og eru skiljanlegar, áreiðanlegar og samanburðarhæfar.

Í reikningshaldi er einnig áríðandi að upplýsingar berist tímalega þannig að hægt sé að nota bókhaldið sem stjórntæki.

Mismunandi framsetning gat verið á ársreikningum t. d. á tímum verðbólgureikningsskila í óðaverðbólgunni.

Þá fór ákveðin gerð af ársreikningi inn til skattayfirvalda í samræmi við lög, reglur og úrskurði þeirra.

En ársreikningurinn sjálfur var byggður upp með notagildi stjórnenda fyrirtækisins í huga.  

Ársreikningur er lýsing á liðnum tíma en ekki spá um framtíðarhorfur eða loforð um framtíðina.

Þó að menn noti hann vissulega í því skyni, til dæmis fjársteymisyfirlit, þá gera menn það á eigin ábyrgð.

Í venjulegum fyrirtækjarekstri voru fyrstu merkin um vandræði t. d. í sjóðstreymisreikningnum.

Vandræði bankanna voru af miklu sérhæfðari toga eða fyrst og fremst skortur á erlendum gjaldeyri.

Þau vandræði voru á alþjóðlegum gjaldeyrismarkaði og ekki á vettvangi reikningsskila að spá um það.   

Þá er það ekki hlutverk endurskoðenda að lýsa því yfir að þeir telji hættu á að fyrirtækið gæti farið í þrot. 

Það gæti orðið til þess að flýta fyrir því eða til þess að fyrirtæki, sem annars slyppi, færi í þrot.

Hlutverk endurskoðandans væri þá að gera stjórnendum grein fyrir áhyggjum sínum.

Og láta þess svo getið í athugasemdum sínum, í áritun á ársreikninginn, sem hann telur þurfa.

Þannig að þeir geti lesið út úr því sem á þurfa að halda.

Endurskoðandinn er hér í nákvæmlega sams konar stöðu og seðlabanki í hvaða ríki sem er.

Seðlabanki getur ekki berum orðum stuðlað að því að banki eða bankakerfi riði til falls.

Efnahagslífið og stjórnmálamenn þurfa því einnig að kunna að lesa á milli línanna í því sem seðlabanki segir.

Ekki gera eins og Jóhanna og Össur að lesa aðeins tvær fyrstu setningarnar.

Og reyna svo ekkert að skilja í því sem á eftir fer.

En taka eigi að síður að sér að reka heilt þjóðarbú á alvarlegum tímum.

Og fullyrða að þau hafi betra vit á stöðu evrunnar en ESB þjóðirnar sjálfar.

Og við eigum heldur ekki að kjósa slíkt fólk til þess.

Gerðu ekki ráð fyrir kerfishruni

Ekki með afglapa í forystu.

Þau Össur og Jóhanna sannfærðu þjóðina um að þau eru hreinustu fífl í efnahagsmálum, við vitnaleiðslur í Landsdómi.

Samt eru þau í hópi þeirra stjórnmálamanna Evrópu sem helst treysta sér til að fullyrða um góða stöðu evrunnar.

Og að þar sé allt eins og best sé á kosið þó að forystumenn ESB hafi verið þar á stöðugum neyðarfundum.

Og þau Össur og Jóhanna ljúga því hiklaust að íslensku þjóðinni að best sé fyrir okkur að ganga í ESB. 

Í Landsdómi sögðu þau ráðherrarnir Össur og Jóhanna að þau hafi verið alveg róleg frá maí 2008.

Því að þá hafi þau lesið rit Seðlabankans Fjármálastöðugleiki.  Hér neðar má sjá tilvitnanir í þann lestur.

Það er alvarlegt lögbrot að ljúga sem vitni fyrir dómi.

Fyrir Landsdómi útlistuðu þau Össur og Jóhanna að þau hafi lítinn áhuga á efnahagsmálum og skilji ekkert í þeim. 

Slíkt fólk á alls ekki að vera í forystu þjóðar á alvarlegum tímum og það einmitt í efnahagsmálum.

Það kann vel að vera rétt að jafnaðarmenn ættu að sækja fram. 

En flokk sem einatt velur sér því meiri fífl til forystu sem ástandið verður alvarlegra er ekki hægt að kjósa. 

Það er útrætt mál.   

Sú afsökun Jóhönnu, að Davíð Oddson hefði átt að lesa þetta fyrir hana, er aumingjaleg svo ekki sé nú  meira sagt.    

Úr Fjármálatíðindi, maí 2008:   (Leturbreyting VJ.) 

"...Atburðarás sem hófst eftir mitt síðasta ár og afleiðingar hennar á alþjóðlegum fjármálamarkaði voru óvæntar. Áhættusækni vék fyrir áhættufælni og ekki sér fyrir endann á óvissu sem birtist m.a. í lausafjárþrengingum og áhyggjum af efnahagshorfum.

...Seðlabankinn gerði ekki ráð fyrir að veðrabrigðin yrðu svo skörp sem raun ber vitni. Í skýrslu bankans í fyrra var engu að síður varað við hættum sem framundan kynnu að vera.

...Í niðurstöðukafla skýrslunnar sagði: „Seðlabanki Íslands leggur áherslu á að skilyrði á alþjóðlegum fjármálamörkuðum geta breyst skyndilega til hins verra. Því er rík ástæða til þess að hafa vara á og viðbúnað til þess að mæta erfiðari aðstæðum. Tími lausafjárgnóttar og lágra vaxta sem er óskaumhverfi áhættusækinna fjárfesta kann að breytast fyrr en varir.”

...Töp af þessum og öðrum áhættusömum fjárfestingum hafa komið illa niður á fjölda banka í Bandaríkjunum og Evrópu.

...Framboð á skammtímalánsfé dróst verulega saman þar sem bankar hömstruðu lausafé og vantreystu hver öðrum í viðskiptum sín á milli.

...Fjöldi banka hefur orðið að afskrifa háar fjárhæðir sem hefur veikt eiginfjárstöðu þeirra

...Bankarnir voru á margan hátt vel búnir undir að mæta lausafjárþrengingum og efnahagslegum áhrifum þeirra á starfssvæðum sínum. Að nokkru má rekja það til viðbragða þeirra við andstreyminu sem þeir mættu á fyrri hluta árs 2006 en sá vandi var ekki alþjóðlegur.

Nú takast þeir á við lækkun eignaverðs, hækkun fjármagnskostnaðar og takmarkaðan aðgang að erlendum lánsfjármörkuðum.

...Nauðsynlegt er þó að benda á áhættuþætti sem gætu reynst erfiðir viðfangs við þær aðstæður sem framundan kunna að vera.

...Á liðnu ári hækkaði hlutfall stórra áhættuskuldbindinga af eigin fé bankanna sem og hlutfall eignarhaldsfélaga í útlánum. Ástæða er til að gefa þeirri þróun gaum. Þá er enn töluvert um útlán með veði í hlutabréfum. Verðmæti veðanna hefur lækkað á síðustu misserum.

...Skilyrði á helstu markaðssvæðum bankanna eru viðunandi en óvissa hefur aukist.

...Ójafnvægið í þjóðarbúskapnum sem fjallað hefur verið um í Fjármálastöðugleika undanfarin ár hefur nú m.a. leitt til snarprar gengislækkunar krónunnar. Hún veikir efnahagsreikning heimila og fyrirtækja sem á undanförnum árum hafa aukið skuldir sínar og tekið á sig gjaldmiðlaáhættu.

...Við eðlilegar aðstæður á banki sem hefur viðunandi eiginfjárstöðu ekki að eiga erfitt með að fjármagna starfsemi sína. Vegna óvissu og áhættufælni hefur aðgengi að fjármagni verið takmarkaðra en áður og lánshæfi hefur skerst. Þessar aðstæður hafa meiri áhrif á íslensku bankana en ella þar sem erlend markaðsfjármögnun er stór hluti af skuldum þeirra.

...Brýnasta verkefni bankanna í bráð er að tryggja aðgang að erlendu lánsfé og minnka lánsfjárþörf. Þá skiptir traust fjárfesta og innstæðueigenda mjög miklu. Ólíklegt er að skilyrði á alþjóðlegum mörkuðum batni verulega innan tíðar...

...Því hefur verið haldið fram að íslensku bankarnir séu orðnir of stórir. Það má til sanns vegar færa ef stórfellt fjármálaáfall yrði ekki umflúið og íslensk stjórnvöld stæðu ein að úrlausn áfalls sem tæki til

...Helstu áhættuþættirnir fyrir fjármálakerfið eru tilgreindir í töflu hér á eftir

...Þeir eru viðkvæmur gjaldeyrismarkaður og tregt aðgengi að fjármagni sem felur í sér skammtímaáhættu... 

...Sömu þættir voru tilgreindir í síðustu skýrslu en staða bankanna hefur veikst frá því sem þá var, einkum vegna minna framboðs lánsfjár á alþjóðamarkaði.

...Margt af því sem talið var til áhyggjuefna í síðustu skýrslu hefur þegar komið fram, svo sem lækkun á gengi krónunnar, lækkun hlutabréfaverðs, kólnun fasteignamarkaðar, hækkun vaxtaálags og fleira.

...Viðbúið er að glíma þurfi við fjölþætta áhættu en lágmarka þarf líkur á fjármálaáfalli sem skaðað gæti afkastagetu efnahagslífsins og lífskjör.

...Viðskiptahallinn og hugsanlegar breytingar í vaxtamunarviðskiptum fela enn í sér hættu á flökti og gengislækkun umfram það sem þegar er orðið.

...Gjaldeyrismarkaður, bæði stundar- og skiptamarkaður, er háður þremur viðskiptavökum og er fremur grunnur.

...Bankarnir eru sjálfir vel varðir fyrir lækkun gengis en hluti lánþega þeirra lítt eða ekki varinn fyrir sveiflum í gengi.

...Vegna markaðsfjármögnunar og óbundinna innlána skiptir lánshæfi bankanna miklu sem og aðstæður á alþjóðlegum mörkuðum. Bankarnir hafa brugðist við breyttum aðstæðum en því þarf að fylgja eftir.

...Aðgengi að fjármagni er takmarkaðra en áður og lánshæfismat hefur lækkað.

...Lausafjárstaða bankanna hefur verið viðunandi en á hana reynir í ár..."

Segir jafnaðarmenn geta sótt fram

Ef þú veist aldrei neitt, segðu þá af þér maður.

Össur er ekkert að skafa utan af fáfræði sinni á þjóðþrifamálunum frekar en fyrri daginn.

Bara aldrei heyrt um krosseigna eitt, né neitt, í bönkunum.

Man þó að hann hitti Davíð í Seðlabankanum og eftir notalegu spjalli á klósettinu, þó ekki við hvern.

Vonandi gerðist ekkert alvarlegra og fleira, sem elsku drengurinn man ekki eftir, á þessu klósetti.

Og man einnig að svilkonan Ingibjörg Sólrún hafi neitað að Björgvin kæmi nærri Glitniskaupunum.

Næg væru vandræðin samt að þurfa að senda Össur lausmálugan eins og lek hlandskál.

Hvernig Össuri dettur svo í hug að hann sé fær um að vera ráðherra vitandi aldrei neitt er svo alveg furðulegt.

Ekki var svo í Landsdómi, heilsufarið betra á Jóhönnu blessaðri. Þekkti þó Geir Haarde aftur.

Hún hafði bara verið alveg áhyggjulaus, og róleg, frá því í maí mánuði árið 2008.

Og allt þar til kvöld eitt í október að gleymst hafði að slökkva ljósin í stjórnarráðinu.

Hún væri gagnkunnug riti Seðlabankans Fjármálastöðugleiki og las einmitt í því riti í maí mánuði það árið.

Þar sem Seðlabankinn sagði, eins og allir seðlabankar í heiminum, "...að fjármálakerfið væri í meginatriðum traust..."

Annað hvort lauk þá lestrinum hjá Jóhönnu eftir þessar fyrstu tvær setningar í formála ritsins.

Eða hitt að hún er ekki fjármálalæs.

Og var vissulega frjálst að vera fáviti í efnahagsmálum eftir 30 ár á Alþingi.

En að treysta sér samt í stól forsætisráðherra á einhverjum erfiðustu tímum þjóðarinnar.

Og að hafa síðan aðeins náð sýnilegum árangri í einu máli.

Sem var að fela konfektið fyrir frú sinni. En man hún hvar?

Í formálanum, í þessu riti Seðlabankans Fjármálastöðugleiki, maí hefti 2008.

Er allt morandi í fyrirvörum og aðvörunum.

Þeir geta séð það hér sem eru orðnir stautlæsir eða meir:

http://www.sedlabanki.is/lisalib/getfile.aspx?itemid=5982

Svo verður fróðlegt að heyra til Ingibjargar Sólrúnar í næstu viku.

Ingibjörg getur þó framvísað læknisvottorði frá þessum tíma.

En hvaða afsökun hafa Össur og Jóhanna?

Að þau hafi bara fæðst svona?

Eða lent í slysi?

Össur vissi ekki um tengslin

Og var það rangt hjá Davíð?

Össur gat ekki um hvort þetta væri rétt lýsing á þessum tökubörnum Samfylkingarinnar í bönkunum.

Annars er Össur ekkert að skafa utan af fáfræði sinni á þjóðþrifamálunum frekar en fyrri daginn.

Bara aldrei heyrt um krosseigna eitt, né neitt, í bönkunum. 

Man þó að hann hitti Davíð í Seðlabankanum og eftir notalegu spjalli á klósettinu, þó ekki við hvern. 

Vonandi gerðist ekkert alvarlegra og fleira, sem elsku drengurinn man ekki eftir, á þessu klósetti.     

Og man einnig að svilkonan Ingibjörg Sólrún hafi neitað að Björgvin kæmi nærri Glitniskaupunum.

Næg væru vandræðin samt að þurfa að senda Össur lausmálugan eins og lek hlandskál.  

Ekki var svo í Landsdómi, heilsufarið betra á Jóhönnu blessaðri.  Þekkti þó Geir Haarde aftur. 

Hún hafði bara verið alveg áhyggjulaus, og róleg, frá því í maí mánuði árið 2008. 

Og alveg þar til kvöld eitt í október að gleymst hafði að slökkva ljósin í stjórnarráðinu.  

Hún væri gagnkunnug riti Seðlabankans Fjármálastöðugleiki og las einmitt í því riti í maí mánuði það árið. 

Þar sem Seðlabankinn sagði, eins og allir seðlabankar í heiminum, "...að fjármálakerfið væri í meginatriðum traust..." 

Annað hvort lauk þá lestrinum hjá Jóhönnu eftir þessar fyrstu tvær setningar í formála ritsins. 

Eða hitt að hún er ekki fjármálalæs. 

Og var frjálst að vera fáviti í efnahagsmálum eftir 30 ár á Alþingi.

En að treysta sér samt í stól forsætisráðherra á einhverjum erfiðustu tímum þjóðarinnar.

Og að hafa síðan aðeins náð sýnilegum árangri í einu máli. 

Sem var að fela konfektið fyrir frú sinni.  En man hún hvar?   

Í formálanum, í þessu riti Seðlabankans Fjármálastöðugleiki, maí hefti 2008. 

Er allt morandi í fyrirvörum og aðvörunum.

Þeir geta séð það hér sem eru orðnir stautlæsir eða meir: 

http://www.sedlabanki.is/lisalib/getfile.aspx?itemid=5982

Svo verður fróðlegt að heyra til Ingibjargar Sólrúnar í næstu viku.

Ingibjörg getur þó framvísað læknisvottorði frá þessum tíma. 

En hvaða afsökun hafa Össur og Jóhanna? 

Að þau hafi bara fæðst svona?

Eða lent í slysi?

Össur: Davíð taldi þá glæpamenn

Aumingja konan.

Á Alþingi greiddi Jóhanna Sigurðardóttir því atkvæði sitt að halda áfram ákærunni á Geir Haarde.

Þar hótaði hún þingforseta og sneri upp hendur manna til að þeir gerðu það sama.

Nú segir þessi sama Jóhanna fyrir Landsdómi:

"...Ég held að Geir hafi gert allt sem í hans valdi stóð á þessum tímabili til að taka á þessum vanda..."

Og er þá að tala um meintan sakamann Geir Haarde sem er ákærður fyrir að gera ekki neitt eða ekki nóg.

Ekki veit ég hvað konan er eiginlega.

Nema að hún er ekki í lagi.

Geir gerði það sem hann gat