Eðlileg veikindi.

Sá sem verður of upptekinn af öllum þeim hörmungum sem bjóðast í lífinu.

Verður á endanum ekkert nema brjálaður, annað hvort tímabundið eða varanlega.

Í þessum efnum er það alveg nægilegt andlegt álag að vera starfandi flugstjóri.

Sé viðkomandi einnig stöðugt með böggum hildar eftir flugránin og árásina á turnanna í New York. 

Og takist ekki að sefa sig sjálfur, eða leita sér hjálpar, eru þetta eðlilegar afleiðingar.

Þekkt er t. d. meðal læknanema, í öllu prófálaginu, að þeir "veikist" af sjúkdómum er þeir lesa um. 

Sjálfur verð ég "veikur" af öllum þeim sjúkdómum sem ég les um. 

Lýsingin byrjar yfirleitt á því sem ég þjáist einmitt af þá stundina.  

Þreytu, mæði, slappleika, lystarleysi, fölva, verkjum, hér og þar eða alls staðar.   

Þegar frúin varð ófrísk, bætti ég á mig mittismáli henni til samlætis. 

Hún varð svo léttari en ég er enn með ístruna.

Ætti kannski að fara í sónar? 

Til viðbótar fæ ég svo yfir höfuðið þegar ég sé Jóhönnu, Össur eða Steingrím í sjónvarpinu. 

En ef þau eru svo frísk að geta verið ráðherrar.

Og ekkert hefur heyrst um að almenningur hafi stokkið á þau og yfirbugað eins og flugstjórann.

Eða að lögreglan hafi réttilega ekið þeim á viðeigandi stofnun. 

Þá er það greinilega ég sem þarf að láta líta betur á mig.  

Steingrímur hefur aldrei logið neinu, Össur aldrei bullað og Jóhanna heyrði það sem henni var sagt og man það.

Farþegar yfirbuguðu flugstjóra