Eigum að eignast allar þessar verksmiðjur sjálfir.

Nú eru þrjú ár síðan ég skrifaði í Mbl. að Íslendingar ættu sjálfir að eiga þau álver sem staðsett eru hérlendis. 

Tekjurnar af þeim fara úr landi.  Þær teljast inni í landsframleiðsunni en eru ekki hluti af þjóðarframleiðslunni.  

Það er fínt að hinar erlendu verksmiðjur vilji allar loka og við kaupum þær svo á hrakvirði. 

Í sameign íslensku þjóðarinnar eiga að vera allar orkuvinnslufyrirtæki, orkuveitur, orkuleitarfyrirtæki og orkuvinnslufyrirtæki. 

Sama gildir um heitt vatn, hveravatn, kalt vatn, fallorku vatna, hitahveri, gufuorku í jörð og hita frá heitu hrauni.  

Sama gildir um allt sem er ofan í, eða lifir á hafbotninum, ofan við hann, er eða lifir í sjónum í efnahagslögssögu okkar. 

Okkur er ekki treystandi fyrir einkavæðingu og erlendum aðilum allra síður. 

Álverksmiðjurnar ætti að taka eignarnámi svo að við fáum hagnaðinn af þeim sjálf. 

Svisslendingar, Kanadamenn og Kanar eru búnir að græða auð fjár frá því árið 1966 og búnir að fá meira en sanngjarnt er. 

Koma svo Steingrímur.  Eignarnám.  

Gerðu nú bara einu sinni eitthvað gagn. 

Þá skal ég hætta að segja fólki það í trúnaði að þú sért lygari og landeyða. 

Já og liðneskja og lydda.  Afglapi og afturúrkreistingur. 

Annars fer ég að segja eitthvað ljótt um þig, og það ekki í trúnaði.  

Rólegur, rólegur ég færi aldrei að ljúga upp á þig.

Þess þarf heldur ekki. 

 

Ekki starfi sínu vaxinn