Það er einmitt hlutverk þjóðhöfðingja, hver sem hann er.

Að vera fastur og traustur hluti af tilverunni á óvissutímum.

Í síðustu heimsstyrjöld reið Bretakonungur daglega um götur London hvað sem loftárásunum leið. 

Bretar sáu að konungur þeirra lét ekki hugfallast á óvissum tímum sem stappaði auðvitað í þá stálinu. 

Ég hef nefnt það áður, að Ólafur Ragnar ber ábyrgð á þessari svika ríkisstjórn íslenskra vinstri manna. 

Ólafur er guðfaðir ríkisstjórnar sem tók afstöðu með ESB og alþjóðlegu banka- og peningavaldi.

Ríkisstjórnar sem tók afstöðu á móti hagsmunum fólksins í landinu til að þóknast kröfum ESB. 

Ólafur hefur tvívegis bjargað þjóðinni í horn í þeim málum.

Ólafur ber ábyrgð á að standa vörð um þjóðina þar til hún er sloppin úr höndum svikulla vinstri manna.  

Landráðamanna er vilja svíkja þjóðina í hendur nýlenduþjóða á ný og auðlindir hennar í meðgjöf. 

Það er mesti misskilningur að málið snúist lengur um persónu Ólafs Ragnars Grímssonar.

Málið snýst um framtíð íslensku þjóðarinnar.  Eða hvort hún eignist einhverja framtíð.

Að þjóðin og eigur hennar séu ekki svikin í hendur þess erlenda auðvalds sem stjórnar ESB í raun.

Af því að einhverjir kratahöfðingjar skoluðu niður dómgreindinni í veislunum í Brussel. 

Og eru enn jafn sannfærðir um ágæti ESB, þó að renni af þeim hér heima.

Enda dómgreind þeirra ekkert skolað á fjörur hingað heim. 

Það er mesti misskilningur að sósialdemókratar stjórni ESB, þó að þeir haldi það sjálfir í sinni barnatrú.  

Enda sést að mismunun og stéttaskipting er hvergi jafn traust og í gömlu nýlenduríkjunum í ESB.

Nema ef vera kynni í Indlandi enda lærðu Indverskir höfðingjar af Bretum.   

Og ég leyfi mér að nefna það, enn einu sinni, að hérlendis eru megin kostirnir tveir.

Að Ólafur Ragnar Grímsson sé áfram forseti og líti eftir þessari ríkisstjórn sinni eða verði sjálfur forsætisráðherra.

Hinn kosturinn er að Davíð Oddsson taki að sér að verða formaður Sjálfstæðisflokksins í ein fimm ár.

Og myndi hér starfshæfan Sjálfstæðisflokk og starfshæfa ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og t. d. Samstöðu. 

Hálfur þingflokkur Sjálfstæðisflokksins álpaðist í spillingarfenið fyrir bankahrun.

Og gengur ekkert, nema illa, að verka af sér mýrina.  Hefðu betur farið um fenið í betri félagsskap.   

Og eru svo hissa sumir á að forstjórar eftirlitsstofnanna hafi jafnvel farið á svig við lög.

Við að líta eftir þeim og rannsaka þá.  Af hverju skyldi það vera? Enginn spyr að því.     

Ef allt væri með felldu væri fylgi Sjálfstæðisflokksins yfir 50% undir ónýtustu ríkisstjórn sögunnar. 

Davíð ætti að koma aftur og hreinsa til, áður en fylgið heldur áfram að hrynja. 

Það er útbreidd trúarkredda vinstri manna að Davíð eigi einhverja höfuðsök á bankahruninu.

Davíð varaði einmitt við þeim mönnum sem innleiddu vinnubrögð hrunsins hérlendis.

Þeirra sem Samfylkingin ættleiddi og Ingibjörg Sólrún fóstraði á hægra brjóstinu.  

Í þeirri trú að óvinir óvinarins væru vinir Samfylkingarinnar og þjóðarinnar.    

Enn einn misskilningurinn hjá bláeygðum, og barnslega saklausum, vinstri mönnum.   

       

Margvísleg óvissa er ástæðan