Slæmt fyrir störf Sigríðar sem ríkissaksóknara framvegis.

Það er bara hörmulegt að Sigríður J. Friðjónsdóttir skuli hafa dregist inn í þessi pólitísku sýndarréttarhöld.

Það gat svo sem verið gott að fá óháðan embættissaksóknara í málið.

En eins og málin eru að þróast þá gat það ekki verið óheppilegra að Sigríður er svo orðin ríkissaksóknari.

Hún þarf að segja snarlega af sér annarri hvorri stöðunni. 

Það getur aldrei gengið að Sigríður J. verði ópólitískur ríkissaksóknari, vel á annan áratug, eftir þetta Landsdóms ævintýri. 

Það er reyndar út af fyrir sig gott og nauðsynlegt að fá þessa úrskurði Héraðsdóms Reykjavíkur inn á vefinn. 

Ég hef áður haldið því fram að ólögmætt hafi verið að afhenda saksóknaranum trúnaðargögn um yfirheyrslur fyrir Rannsóknarnefnd Alþingis.

Með þeim fyrirvara að hvergi hafi verið hægt að nálgast þessa úrskurði.  

Ég held því ennþá fram að þetta sé réttarfarshneyksli þar sem þessi lög um Landsdóm og sérstaklega ráðherraábyrgð eru algerlega úrelt. 

Og algerlega fráleitt að réttlæta málareksturinn með tilvísun til dóms Mannréttindadóms Evrópu yfir dönskum ráðherra. 

Í því máli var algerlega á hreinu að danski ráðherrann braut nákvæmlega tilteknar lagagreinar um málefni innflytjenda. 

Í máli Geirs liggur nákvæmlega ekkert fyrir hvað hann á að hafa brotið af sér, hvorki hvaða saknæmu athafnir, eða athafnaleysi, er um að ræða. 

Og því síður nákvæmlega hvernig hægt er að heimafæra það meinta saknæma andlag til tiltekinna refsiheimilda. 

Engum refsiheimildum er til að dreifa sem uppfylla nútíma skilyrði um að nákvæmlega séu tilgreindar þær athafnir, eða athafnaleysi, sem refsing liggur við. 

Málareksturinn er í rauninni tilræði við réttarríkið sjálft, þar sem eitt af grundvallaratriðunum er að ríkið hafi réttilega birt refsikennd viðurlög í löggjöfinni.   

Og sagt nákvæmlega, með verknaðarlýsingu, hvað varði refsingu og sé það tæmandi talið.

Það er aðeins í fasistaríkjum þar sem mönnum er refsað fyrir eitthvað sem þeir vissu ekki að varðaði refsingu.

Og gátu ekki kynnt sér með neinum hætti og hefðu engan brotavilja.   

Þar með vantar algerlega hina huglægu afstöðu til þess að um refsivert saknæmt athæfi geti verið að ræða.

Eins og ákæran er úr garði gerð, virðist saksóknarinn ætla Landsdómi að fylla inn í eyðurnar.

Þar sem nægilega nákvæma verknaðarlýsingu vantar í ákæruna á saknæmum athöfnum eða athafnaleysi er varðar refsingu.    

Ákæran hefði alveg eins geta hljóðað þannig að Geir Hilmar Haarde væri ákærður fyrir að gera bara eitthvað, eða ekki.

Og Landsdómur virðingarfyllst beðinn að heimfæra þetta eitthvað, til einhverrar refsilagagreinar í löggjöfinni.

Hér er á ferðinni réttarfar frá því á tímum einvaldskonunga. 

Landsdómur á því engan annan kost en að sýkna Geir Hilmar Haarde.  

 

Saksóknari tapað áttum?

Athugasemdir

[Sveinn R. Pálsson, 4.6.2011 kl. 20:37]

"Það er aðeins í fasistaríkjum þar sem mönnum er refsað fyrir eitthvað sem þeir vissu ekki að varðaði refsingu."

Það er ekki búið að dæma eða ákvarða refsingu, er það ekki á hreinu.

[Viggó Jörgensson, 5.6.2011 kl. 00:07]

Sjálft löggjafarvaldið ákvað að gefin skyldi út ákæra.

Er það ekki á hreinu?