Álið gefur sig á endanum.

Álið mun gefa sig fyrir álagi, og slökun til skiptis, og heitir það málmþreyta.

Þá brotnar álið og því fyrr sem álagið er meira.  Ál er málmur sem aðeins þolir takmarkaðan sveiflufjölda, hversu lítið sem álagið er.   

Þetta geta verið um 8 miljónir skipta á milli álags og slökunar (sveiflur) við lítið álag í efnabættu áli.  (60N/mm2) 

Þá sést ekkert á hlutnum en hann er engu að síður ónýtur. 

Stál þolir álag og slökun nær endalaust, fari álagið ekki yfir 400N á fermillimetra. (400N/mm2)

Og miðað við að aðrir þættir eins og tæring séu ekki til staðar.  

Þó að við séum auðvitað öll að spara þá verða flugfélögin að halda áætlun í að skoða flugvélarnar sómasamlega.  

Andskotalegt ef við farþegarnir þurfum að mæta viku fyrr út á flugvöll til að lesa yfir viðhaldsbækurnar.   Bara gengur ekki.  

Auk sjónskoðunar eru notaðar nokkrar aðferðir til að finna galla í málmum.   

Röntgenmyndun, hljóðbylgjumæling, rafsegulmæling og litaprófun.  

Í þessum Boeing 737 - 300 vélum virðist vera of mikil spennusöfnun, af einhverjum orsökum, í einstökum plötum á bolnum.  

Það er miklu meiri spennusöfnun en verkfræðingarnir gerðu ráð fyrir.  

Þessar vélar eru alls ekki svo gamlar né mikið notaðar að það sé komið að því að leggja þeim.   

 

Málmþreyta í vél Southwest