Í raun mjög flókin mál.

Prestur í litlu samfélagi fær einn daginn til sín sóknarbarn, 70 ára karlmann.

Sá trúir presti fyrir því að hann hafi misnotað dóttur sína fyrir 40 árum.  

Málið er nú lagalega fyrnt og dóttirin býr ásamt manni og börnum í næsta bæjarfélagi. 

Hvað á presturinn að gera?

Fara til lögreglu, málið er fyrnt og maðurinn mun neita og segja prestinn hafa verið drukkinn?

Væri nær að presturinn færi í laumi að líta eftir manninum? 

Færi jafnvel í aðgerðir til að sjá til þess að maðurinn geti aldrei verið einn með börnum þar sem maðurinn starfar? 

Heimsæki manninn alltaf þegar barnabörn mannsins koma í heimsókn?  

Jafnvel, í samráði við manninn,  koma í veg fyrir að þau gisti í húsi hans? 

Ef maðurinn væri á hinn bóginn algerlega rúmfastur á stofnun, hvaða tilgangi þjónaði þá lögreglukæra? 

Öðru en að valda börnum og barnabörnum mannsins óþarfri þjáningu?

Sá sem hefur hið fullkomna svar við þessum spurningum mætti gjarnan svara þeim. 

----------------------

Allt annað mál er það ef einhver játar fyrir presti að hann sé á þeirri stundu virkur í misnotkun. 

Það myndu allir prestar stöðva, væntanlega samt með mismunandi aðferðum. 

En er einhver ein aðferð rétt í slíkum málum?  

Hvort á fyrst að tala við lögreglu og láta leiða gerandann burt í handjárnum,

eða tala við formann barnaverndarnefndar sem er kannski kunningi gerandans,

eða á að hringja í Barnaverndarstofu? 

Tala við skólahjúkrunarfræðinginn, sálfræðinginn eða heilsugæslulækninn? 

Fá móðurina strax til að senda barnið til afa og ömmu, af því að mála eigi íbúðina?  

Fá konu frá Blátt áfram  inn í skólann sem starfsmann og hún sæi um að byggja upp málið þar sem allir á staðnum væru í raun vanhæfir til þess?

Eða eitthvað annað?

Hvernig kemur sálarlíf þolandans og fjölskyldunnar inn í þessa mynd? 

Presturinn gjörþekkir allar aðstæður og veit að þessi aðferðin eða hin gæti gjöreyðilagt líf barnsins endanlega. 

Á presturinn að velja þá aðferð við lausn málsins sem veldur þolandanum minnstum skaða? 

Það er að minnsta kosti undirstöðureglan í allri barnalöggjöfinni.  Ætíð skal velja þá leið sem barninu er fyrir bestu.

Sá sem hefur hið eina rétta svar við þessum spurningum, mætti gjarnan segja okkur hvað það er.   

 

 

Ríkari trúnaðarskylda samkvæmt lögum

Athugasemdir

[Kristbjörn Árnason, 23.8.2010 kl. 10:39]

Fyrri liðurinn svarar sér sjálfur, það er ekki lengur börn sem eiga í hlut. Sá fullorðni vill e.t.v. biðja þolandann afsökunar og sýna raunverulega iðrun.

í seinna tilfellinu held ég að prestur eigi að leita út fyrir nærsvæðið og upplýsa um það hvers hann var áskynja. Prestur getur t.d. aldrei verið viss í sinni sök. Það er þá fagfólk sem nálgast málið af varfærni án þess að af málinu fréttist og án þess að brjóta niður þolendur meira enn orðið er.

Þolendur eru alltaf verulega brotnir

[Óskar Guðmundsson, 23.8.2010 kl. 11:25]

Skíturinn hér í prestastétt er auðveldlega skorinn út.

Aðskilnaður ríkis og kirkju (þeir hæfustu lifa)

[Viggó Jörgensson, 23.8.2010 kl. 11:31]

Sæll Kristbjörn

Þetta eru góð og gild svör, margir vafalaust sammála þér, aðrir alls ekki.   

[Viggó Jörgensson, 23.8.2010 kl. 11:34]

Sæll Óskar. 

Það er ég viss um að nánast allir prestar landsins eru algerir og gegnheilir sómamenn.   

Við megum ekki detta í þessa gryfju, í öllum stéttum er misjafn sauður.  

Hluti þessarra manna er í kirkjustjórninni og á þeim hvílir sú skylda að ljúka þessum málum undanbragðalaust.