Falskar játningar og málskotsréttur. Efri og neðri deild Hæstaréttar.

Afbrotafræðingar og sálfræðingar telja að falskar játningar séu algengari en flesta grunar.

Ýmist gangi viðkomandi ekki alls kostar heill til skógar eða að um sé að ræða samkomulag um að taka á sig sök annarra.  

Það er einmitt lögmælt hlutverk lögreglu að huga sakleysi jafn sem sekt við rannsókn mála. 

Löglærðir fulltrúar hins opinbera á sviði lögreglu og saksóknar gæta einnig að þessu. 

Á þessum fyrri stigum gæti hins vegar verið lagt kapp á að upplýsa mál og ná fram sakfellingu og bæta tölfræðina á þeim sviðum.  

Dómstóll er hins vegar hinn hlutlausi aðili sem fer yfir alla málavöxtu. 

Dómstólar hafa enga hagsmuni af því að ná árangri við að upplýsa mál eða ná fram sakfellingu.   

Sjálfsagt er að auka heimildir til að ljúka málum með sem minnstum kostnaði sé gætt sjónarmiða réttarríkisins. Ekki má loka rétti til að bera mál undir dómstóla, þó það sé ekki ætlunin nú.   

Hins vegar þarf starfsmenn til að vinna þau störf eins og önnur, hvort sem þau eru unnin hjá lögreglu, saksóknara eða dómstólum. 

Það sama má segja um dómstörfin.   Hægt væri að stofna efri deild Hæstaréttar og neðri deild hans er kæmi í stað áfrýjunardómstóls í einfaldari sakamálum.   

Réttara væri styrkja við Hæstarétt með auknum fjárframlögum en að fjölga stofnunum með ærnum tilkostnaði.   

Halda þarf óþarfa álagi frá dómstólum