Óheft frelsi kom frá Evrópubandalaginu en björgunin ekki.

Með eðlilegri framþróun gengum við Íslendingar inn í Evrópska efnahagssvæðið í gegnum EFTA. 

Við sváfum á verðinum og tókum nær gagnrýnislaust upp svo kallað fjórfrelsi þar sem einn liðurinn eru frjálsir fjármagnsflutningar innan efnahagssvæðisins.  Einn liður þess var að bankar máttu starfa á öllu svæðinu og það nýttum við Íslendingar okkur réttilega.

Mistök okkar voru fyrst og fremst að treysta á regluverkið frá Brussel.  Þegar á reyndi voru allir staðlarnir og eftirlitsverkið frá Brussel haldlítið.  Ekkert virtist hafa verið hugsað til þess að þjóðirnar á Evrópska efnahagssvæðinu sneru bökum saman og stæðu sameinaðar.  Þá hefðu þær staðið margfaldlega betur að vígi til að styðja og bjarga fjármálastofnunum á svæðinu í mótlæti.  Þessar hamfarir sem skullu á ströndum Evrópu komu jú frá Ameríku.

Við eigum alveg eins að skoða að hætta í EFTA og EES eins og að ætla að ganga í ESB.

Viljum við kannski vakna upp fisklaus og auðlindalaus sem fátækasta þjóð Evrópu?  Eigum við ekki að hugsa sjálf í þetta skiptið?  

Ísland enn í kastljósinu