Sigmundur Davíð má nú við nokkrum vöfflum til viðbótar.

Hann lítur hvort sem er orðið út eins og Kim Jong-un í Norður Kóreu. 

Báðir svona ofdekraðir pappastrákar sem búið er troða í jakkaföt og setja á stall í Flokknum.  

Erfðaprinsar flokkseigenda.  

Hvað þeir bulla svo, og ljúga, skipir aftur engu máli. 

En endilega fáið ykkur meiri vöfflur. 

Það verður það eina sem þið fáið.

Alla vega skuldugur almenningur sem merkti X við B. 

Svo þið fáið að komast upp að hungurmörkum. 

Svo þið getið greyin mín borgað skuldaniðurfærsluna sem þið fáið að gera.

Fáið einhverja lækkun núna en skattgreiðið ríkissjóði síðar.   Já eða börnin og barnabörnin. 

Allt annað er lygi og hókus pókus.     

Ef skattgreiðendur, það er Ríkissjóður Íslands, skulda erlendum vogunarsjóðum kr 300. miljarða.

Þá þurfa skattgreiðendur augljóslega að greiða þær skuldir. 

Fái Ríkissjóður þessa 300 miljarða skuldir gefnar upp,  þá skuldar Ríkissjóður 300 miljörðum minna  en áður. 

Ákveði stjórnvöld að Ríkissjóður greiði kr 300 miljarða í húsnæðisskuldir landsmanna. 

Þá skuldar Ríkissjóður 300 miljörðum meira en áður. 

Þær skuldir, eins og allar aðrar ríkisskuldir, þurfa skattagreiðendur að borga. 

Allt annað er lygi. 

Hins vegar gæti það verið hagkvæmt fyrir ríkið, og þjóðina, að gera þetta.

Til að halda í unga fólkið sem eru jú framtíðarskattþegar og framtíðar vinnuafl í landinu.

En það er hins vegar ljóst að það eru þá skattgreiðendur sem að greiða þessar fjárhæðir til þess að svo megi verða.

Núverandi skattgreiðendur og skattgreiðendur framtíðarinnar. 

Það er auðvitað betra að ríkið skuldi vegna íslensks almennings en að skulda erlendum vogunarsjóðum. 

Núverandi ríkisstjórn vildi ekki skuldbinda ríkið, í þessum tilgangi, út af kröfum ESB í ríkisfjármálum.

En stjórnmálamenn eiga að segja okkur satt.  Það eru skattgreiðendur sem borga en ekki erlendir vogunarsjóðir. 

Það er að segja ef að þessi aðferð framsóknarmanna gengur eftir.

En þar er ekkert í hendi með það. 

Hér er eignarrétturinn verndaður í stjórnarskránni. 

Ekkert heimilar ríkinu að taka bótalaust upp eignir erlendra vogunarsjóða frekar en annarra. 

Og þar eru engir samningar í höfn. 

Allt annað er lygi. 

Svo verður nokkurn veginn sama hvernig þessi skuldalækkunaraðferð yrði útfærð. 

Þá eiga allir eftir að verða óánægðir.

Þeir sem ekkert skulda fá eðlilega ekkert í sinn hlut. 

Þeir sem skulda hóflega fá lítið eða ekkert.

Þeir sem skulda mikið, fá annað hvort sama og hinir og verða óánægðir.

Eða að þeir fái hlutfallslega meiri eftirgjöf en verða þá samt óánægðir. 

Þeir sem fá svo mestu eftirgjöfina verða svo óánægðir með að fá ekki meira gefið eftir. 

Þeir einu sem kannski verða ánægðir verða þeir sem fá allar sínar skuldir þurrkaðar út.

En þá verða allir hinir brjálaðir.  

Verðtryggðar skuldir heimilanna í landinu eru á bilinu 1.400 til 1.450. miljarðar. 

Þannig að þessir 300 miljarðar ef til vill skammt upp í væntingar kjósenda Framsóknarflokksins.

Þeir sem skulda verðtyggð lán fá svo aldrei hlutfallslega eftirgjöf og þeir sem skulduðu gengis "tryggðu" lánin.   

Þeir verða eðlilega allir brjálaðir yfir því að þeir sem mestu áhættuna tóku sleppi svo best. 

Hérlendis verða fjörugar deilur með haustinu og jafnvel nýjar brennur á Austurvelli?  

En þá ekki á afmælidegi Jóhönnu heldur einhverra annarra.  

 

Hér má sjá frábæra reifun dr. Sigríðar Benediktsdóttur þjóðhagfræðings í Seðlabankanum um skuldastöðuna:

http://www.sedlabanki.is/library/Skr%C3%A1arsafn/R%C3%A6%C3%B0ur--erindi-og-greinar/kynningafjarmalastodugleika30april2013.pdf

Vöfflur ekki góðar fyrir vöxtinn