"Játningar bankamanna voru allar falskar". Í fréttunum eftir 30 ár.

Eftir eins og um 30 ár munu sálfræðingar, með nýjum kenningum, finna út að ekkert bankahrun hafi orðið á Íslandi á árinu 2008.

Þeir munu gera "lærða" skýrslu um að játningar bankamannanna hafi allar verið falskar og uppspuni úr lögreglumönnum.

Eða hvað?

---------------

Einn bankamaðurinn mun jafnvel fullyrða að honum hafi verið nauðgað í fangaklefa.

Og því skyldi ekki einhverjum hafa verið nauðgað í fangaklefa?  Það hefur áreiðanlega átt sér stað.

Hvort að slíkt hafi átt sér stað á Íslandi veit ég ekkert um en því ekki það? 

--------------

En á þessum tíma, eftir 30 ár, munu fjölmiðlamenn, sem núna eru í sandkassa eða ekki fæddir.

Uppvægir segja þjóðinni að allir hafi bankamennirnir verið dæmdir saklausir á grundvelli falskra játninga. 

Já hugsa sér bara.

-------------

Við sem nú erum uppi leggjum hins vegar fullan trúnað á að einhverjir bankamenn séu sekir um lögbrot. 

Og gefum ekkert fyrir yfirlýsingar dæmdra bankamanna um sakleysi þeirra. 

Einhverjir þeirra, eða kannski allir, hafa verið dæmdir jafnvel án þess að játa neitt.   

Í svokölluðum Guðmundar- og Geirfinnsmálum, játuðu sakborningar fyrir lögreglu og Sakadómi að verjendum sínum viðstöddum.

Allir nema einn, játuðu þeir einnig fyrir geðlæknum og þar voru lögreglumenn og dómarar ekki viðstaddir.

Í nýútkominni skýrslu um játningar í Guðmundar- og Geirfinnsmálum eru tiltekin atriði úr þessum gömlu skýrslum geðlæknanna.  

Það er að segja þau atriði sem styrkja þær niðurstöður að játningar hafi verið falskar. 

Minna er lagt upp úr atriðum sem benda til að játningarnar hafi verið sannleikanum samkvæmar.  

Jafnvel er gripið til þess ráðs að fara rangt með staðreyndir.    

Í Guðmundarmálinu höfðu tveir aðalgerendurnir áður hlotið refsidóma.  Annar fyrir líkamsárás og auðgunarbrot.

Hinn fyrir margar líkamsárásir auk þess að vera dæmdur, í sama máli, fyrir hrottalega nauðgun.

Fram kom í áliti geðlæknanna að báðir voru mennirnir siðblindir, árásargjarnir og andþjóðfélagslega sinnaðir. 

Auk þess um það bil nákvæmlega sama hvað þeir gerðu öðru fólki.   Öðrum þeirra var þó ekki alls varnað. 

Honum þótti leitt að hafa banað Guðmundi af því að þeir höfðu verið saman í skóla.  

Sem var nákvæmlega ástæða þess að Guðmundur fór í samkvæmið þar sem hann lést.

Þar voru staddir Guðmundur, banamenn hans þrír auk tveggja vitna. Allir sögðu að Guðmundur hefði látist í slagsmálum þetta kvöld. 

Þriðja banamann Guðmundar taldi geðlæknir siðblindan og fullkomlega iðrunarlausan.  

Úr þessum málum hefði aldrei orðið annað eins fár nema af því að mennirnir földu lík hinna látnu.

Fyrst í stað var ekki vitað um að Guðmundi hefði verið ráðinn bani þrátt fyrir að hvarf hans þætti grunsamlegt.  

Þegar Geirfinnur hvarf svo að auki, fékk þjóðin hins vegar taugaáfall. 

Ekki af því að einhver hefði látist í slagsmálum heldur út af þeirri fáheyrðu ósvífni að fela líkin og þræta svo fyrir brotin.

Það var reglulega óíslensk hegðun en sú ósvífni ætlar engan enda að taka nema síður sé.

Innanríkisráðherra reynir að kaupa sér atkvæði sífjölgandi aumingja og heimskingja með því að syngja með.

Í andstöðu við stjórnskipunina hefur hann grafið undan virðingu, trúverðugleika og hlutverki dómstólanna í landinu. 

Hvar annars staðar gerist slíkt nema í harðstjórnarríkjum kommúnista eða fasista? 

Á fjölmiðlum eru gagnrýnislaus ungmenni, ómenntuð í fjölmiðlafræðum, sem hreinlega hampa aumingjum þjóðfélagsins.

Því meiri þvættingur, della og heimska, því betra bara. 

Sama fjölmiðlafólk er svo yfir sig hissa á að fjárglæframenn hafi vaðið hér uppi gagnrýnislaust. 

Nákvæmlega þeir sem hampað var sem mest í fjölmiðlum fyrir hrun og eiga þá jafnvel eftir hrun. 

Von að blessað fólkið sé hissa og hneykslað.  

Tveir af dæmdum banamönnum Guðmundar fengu einnig dóm fyrir að hafa banað Geirfinni.

Ásamt þriðja manni sem aldrei hefur dregið játningar sínar til baka þannig að óyggjandi sé. 

Hann er sá eini af sakborningunum sem ekki var metinn siðblindur. 

Aðspurður svarar hann jafnan í viðtengingarhætti, skildagatíð og þáskildagatíð.

Um afleiðingar af löngu gæsluvarðhaldi og hvaðeina annað en beinlínis um sök sína.  

Allt saman í svo snilldarlega saman settu málskrúði þar sem ýmist er talað er utan af hlutunum eða til hliðar við kjarna málsins. 

Að enginn fjölmiðlamaður - ekki einu sinni hinir nýbökuðu skýrsluhöfundar.

Hafa tekið eftir að maðurinn er aldrei að draga játningar sínar til baka. Og hefur aldrei gert með afgerandi hætti.

Þessi maður er sá eini af framangreindum sem tókst að rífa sig upp úr hippatímabilinu þegar hann og miljónir ungs fólks.

Vissu ekki annað en að kannabis, hass, amfetamín og LSD væru skaðlaus efni frelsis, friðar og framtíðar.  

Virðingarverður maður.

Þar með er ekki víst að viðkomandi sé sekur um það sem hann var dæmdur fyrir. 

Það þarfnast hins vegar haldbetri skýringa af hverju hann vildi ekki draga játningar sínar til baka á sínum tíma.

Það er meira en vafasamt að Hæstiréttur hefði getað sakfellt í Geirfinnsmálinu án hans játningar.

Framburður mannsins var grundvallaratriði í þeirri sönnunarfærslu.

Þar stendur eitt atriði upp úr. 

Við sviðsetningu atburða var notuð sendibifreið af gerðinni Mercedes Benz. 

Sú sendibifreið sem mun hafa verið á staðnum, þegar til átaka kom við Geirfinn Einarsson, var alveg eins.

Nema að tvennu leyti.    Sviðsetningarbifreiðin var með rauðum stuðurum og ekki með R númeri.

Við sviðsetninguna leiðrétti umræddur maður þessi atriði þegar í stað.

Hann fullyrti, sem var rétt, að raunverulega bifreiðin hefði verið með svörtum stuðurum og R númeri sem var einnig rétt. 

Í hinni núútkomnu játningarskýrslu vantar algerlega útskýringar á þessu útslitaatriði við mat á trúverðugleika á játningum mannsins. 

Að maður sem haldið er fram að sé í raun og veru að segjast saklaus af hvorki minna né meira en manndrápi. 

Beri það á borð að tilgangslaust hafi verið að draga játningu sína til baka fyrir dómsuppsögu.

Játningu sem náð hafi verið fram af lögreglu með harðræði, löngu gæsluvarðhaldi o. s. frv. 

Að þetta meinta tilgangsleysi sé skýringin á þessu aðgerðaleysi frekar en að hann hafi hreinlega verið sekur.

Að það sé tilgangslaust fyrir saklausan mann að neita sök, þar sem öðrum sönnunargögnum er nánast ekki til að dreifa.   

Fær bara alls ekki staðist.    

 

 

Þarf að taka afstöðu til svo margs

Athugasemdir

[Halldór Carlsson (IP-tala skráð) 30.3.2013 kl. 05:03]

Af handahófi, úr dómi Hæstaréttar 1980:

,,Ingvar Kristjánsson geðlæknir rannsakaði geðheilbrigði ákærða Sævars Marinós Ciesielski. Rannsóknin fór fram á tímabilinu 31. maí til 3. september 1976. Segir m. a. í skýrslu geðlæknisins:

Ég hef oftlega rætt við Sævar um afbrot þau, sem hann er grunaður um aðild að, og hefur hann staðfastlega neitað að eiga þar nokkurn hlut að máli. Hann segist geta sannað fjarveru sína kvöld það, er Guðmundur Einarsson hvarf, og hefur í því sambandi borið við tvennu: Annars vegar að hann hafi eytt kvöldinu með vinkonu sinni, Helgu Gísladóttur, og hins vegar, að hann hafi farið þetta kvöld austur í Hveragerði að sækja hass, er hann átti þar í geymslu.

Varðandi kvöld það, er Geirfinnur Einarsson hvarf, segir hann, að hann hafi þá verið á heimili Vilhjálms Knudsen. Sævari hefur verið tíðrætt um framkomu lögreglunnar við sig og segir hana hafa beitt sig þvingunum til þess að skrifa undir játningar."

- Hvernig má útskýra það að engin vegsummerki um neitt sem málunum tengdist fundust, hvorki á Hamarsbraut 11 né í dráttarbrautinni í Keflavík?

- Af hverju, sé tekið mið af öllum þessum játningum (sem raunar breyttust í sífellu), benti ekkert þeirra ákærðu á amk. hvar annað líkið var falið?

Fjölmargar aðrar efasemdir í þessu yfirgripsmikla máli sem þú sneiðir algerlega hjá, meira um það síðar.

[Viggó Jörgensson, 30.3.2013 kl. 17:18]

Sæll Halldór.

Ég sneiði auðvitað algerlega hjá fjölmörgum atriðum í þessum stutta pistli um dóm sem var hátt í 700 blaðsíður og nýútkomna skýrslu sem fer langt í vera annað eins.

Þarf að fá að svara öðrum spurningum þínum seinna í dag eða á morgun.

Ég ætla líka strax að taka fram að ég vildi óska að hinir dæmdu væru saklausir af þessu öllu saman.

Eftir að hafa lesið yfir málsskjölin er bara ekki hægt að komast að þeirri niðurstöðu sama hversu viljinn er góður.

Niðurstaðan í Geirfinnsmálinu hefur aldrei verið hafin yfir allan vafa en niðurstaðan í Guðmundarmálinu er ennþá skotheld nema að fram komi ný gögn eða Guðmundur sjálfur.

Ekki er ennþá að sjá að þessi nýútkomna játningarskýrsla breyti þar nokkru.

[Viggó Jörgensson, 2.4.2013 kl. 00:13]

Sæll Halldór.

Við sem höfum nennt að lesa yfir dóminn, og málskjölin, vitum vel af þessum hugleiðingum Sævars heitins.

Helga Gísladóttir þverneitaði að gefa Sævari fjarvistarsönnun.

Honum tókst ekki að færa sönnur á að hann hefði verið í Hveragerði þetta kvöld.

Þvert á móti sagði Helga að Sævar hefði farið frá sér fyrir miðnætti, þannig að Sævar gat léttilega verið kominn á Hamarsbraut 11 í Hafnarfirði eins og segir í dómnum.

Sýnt var fram á að þau Sævar og Erla gátu vel hafa verið komin til Keflavíkur á þeim tíma sem Geirfinnur hvarf.

Þrátt fyrir að þau hefðu farið til Vilhjálms Knudsen og á kvikmyndasýningu á Kjarvalsstöðum.

Það segir sig sjálft að erfitt er að finna vegsummerki þegar jafnvel ár er liðið frá atburðum.

Þeir sem standa í líkflutningum í kolsvartamyrkri eitthvað út í hraun, þar sem þeir vita þá sjálfir ekkert hvar þeir eru staddir nákvæmlega eða alls ekki.

Þeir eiga eðlilega erfitt með að átta sig á því eftir á.

Þess þá heldur hafi þeir verið búnir að fá sér vel af áfengi og öðrum vímuefnum.

Í annan stað hefur viljinn væntanlega verið takmarkaður og auðvitað enginn vilji hjá þeim sem voru í algerri afneitun alla tíð.