Brotlegir auðmenn njóta forréttinda í réttarvörslukerfinu.

Íslensk löggjöf um fjármálabrot tekur mið af brotastarfssemi liðinnar aldar.

Mannréttindasáttmáli Evrópu, sem Ísland er bundið af að þjóðarétti, tekur einnig mið af brotum fyrri tíma. 

Á síðasta áratug hafa hins vegar komið til réttarvörslukerfisins risavaxnari mál en löggjöfin miðaðist við. 

Vísvitandi földu brotlegir fjármálamenn slóð sína í gífurlegri flækju fyrirtækja og eignatengsla. 

Í skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis má líta mynd af krosseignatengslum úr íslensku atvinnulífi.

Myndin er svo flókin að til samanburðar eru stjörnumerkin í Vetrarbraut okkar ómerkilega einföld. 

Markmið fjármálamannanna voru aðallega tvíþætt.

Annars vegar að blekkja fjármálamarkaðinn og búa til bókaða viðskiptavild sem engar eignir voru á bak við.

Þannig gátu fjármálamennirnir, með hverri fléttunni eftir aðra, fengið meiri og meiri lán til þess að kaupa alltaf fleiri og fleiri verðlítil fyrirtæki.

Og alltaf reyndu þeir að klípa út úr hverjum snúningi eitthvað fyrir sjálfa sig að stinga undan en til þess var jú allt spilverkið. 

Hins vegar var markmiðið að gera yfirvöldum ómögulegt að hefja á þeim einhvers konar rannsóknir.

Óheiðarlegir fjármálamenn höfðu sumir auð fjár til að nýta sér langskólamenntaða sérfræðinga við að fela brotaslóð sína.

Með því að láta hana liggja um Ísland, önnur lönd og gerviríki bankaleyndar og stjórnleysis. 

Legði einhver ríkisstofnun íslensks almennings, af vanefnum,  í að rannsaka og reyna að koma höndum yfir brotastarfssemina.

Stóð ekki á brotlegum auðmönnunum að ausa út í málsvarnir. 

Allt til þess að málsmeðferðin færi fram úr lögmæltum tímamörkum og yrði brot á mannréttindasáttmála Evrópu. 

Þegar best hefur tekist til hjá lögmönnum fjármálamanna hafa þeir náð að kenna héraðsdómurum réttar lögskýringar.  

Og andstætt ákvæðum laga um meðferð sakamála fengið að leggja fram fjórar greinargerðir í sama málinu, auk bókanna.  

Venjulegur brotlegur launamaður verður að fara eftir ákvæðum laganna og getur einungis fengið að leggja fram eina greinargerð.

En málsmeðferðarlögin eru jú sniðin að brotum venjulegs fólks og fjármálabrotum fyrri tíðar.  

Stórlega brotlegur launamaður fer í fangelsi af því að máli hans lýkur innan tímamarka laganna og mannréttindasáttmálans.  

Stórlega brotlegur auðmaður sleppur við fangelsi af því að hann hafði ráð á að láta sérfræðinga flækja málin sín frá upphafi til enda.

Ranglega taldi Hæstiréttur sig nauðbeygðan til þess að skilorðsbinda fangelsisvist hinna ákærðu í þessu máli.

Af því að rannsókn og dómsuppsaga hefði tafist af sökum sem ekki væri ákærðu að kenna.

SEM ER RANGT. Öll hin umfjallaða brotastarfsemi var klæðskerasniðin tilraun til lagasniðgöngu svo ekki sé meira sagt. 

Hér er réttlætinu snúið á haus eins og stundum áður þegar í hlut eiga Jón og séra Jón.

Hæstiréttur skammaði rannsóknaraðila og saksækjendur fyrir að halda sig ekki við tímamörk.

Hæstiréttur skammaði héraðsdómara fyrir að heimila bókanir og fjórar greinargerðir í málinu. 

Í kröfum sínum í málinu heimiluðu auðmennirnir Hæstarétti að dæma hvað hann vildi. 

Nema að dæma þá í óskilorðsbundna fangelsisvist. 

Og að sjálfsögðu hlýddi Hæstiréttur.  

Nema hvað. 

------------------

Almennt er svona löng málsmeðferð brot á mannréttindasáttmála Evrópu. 

En ákvæði hans eru úrelt að þessu leyti og öll önnur lagaákvæði sem eiga við sambærileg stórmál. 

Það þarf að endurskoða það allt saman þannig að m. a. tímamörk séu önnur í svo stórfelldum og flóknum málum.  

Ekki kemur til greina að slík almenn viðmiðunarmörk nái einnig yfir alþjóðlega brotastarfssemi stórfyrirtækja og auðmanna. 

Sem vísvitandi flækja alla sína brotastarfssemi og tefja málsvarnir sínar allt saman hreinlega til að sleppa við réttvísina. 

Okkur íslenskum almenningi er nákvæmlega sama þó að Ísland gerist brotlegt við óviðeigandi ákvæði mannréttindasáttmálans. 

En dómstólar eiga ekki að hlaupa eftir almenningsálitinu á hverjum tíma.

En þeir eiga ekki að taka mið af lagaákvæðum sem augljóslega eiga ekki við samkvæmt eðli málsins.   

Hæstiréttur lét ekki fjórar greinargerðir, í héraði, valda því að málsmeðferðin væri ógild.

Í reynd var Hæstiréttur að viðurkenna í verki að eðlilega eigi ákvæði laga um meðferð sakamála ekki alls kostar við í málinu.   

En heykist svo á að vera sjálfum sér samkvæmur og viðurkennir ekki að þar með eigi tímamörkin heldur ekki við.

Þeir dómarar sem ekki skilja hvað eðlilegt er í svo stórum málum ættu að snúa sér að einhverju einfaldara.

Er minna tekur upp á höfuðið og því síður að þurfa að rifja það upp sem þeir áttu að læra í lögvísindanáminu í lagadeildinni. 

Sumir slepptu því kannski og fóru aðeins í svokallaðar vísindaferðir er entust þeim fram eftir vikunni.     

------------------

Með því að krefjast þess að fá að leggja fram fjórar greinargerðir í stað einnar, auk fjölda bókanna. 

Eru hinir ákærðu, og lögmenn þeirra, einnig í verki að viðurkenna. 

Að öll ákvæði málsmeðferðarlaganna geti ekki átt við í stórum og flóknum málum. 

Þeir kröfðust þess að fá aukin réttindi og leggja fram fjórar greinargerðir í stað einnar.  

En vildu alls ekki, að sama skapi, auknar skyldur eins og þær að þá ættu tímamörk laganna heldur ekki við.   

Svo snilldarlega sem þeim tókst að kenna héraðsdómurum að þeir ættu að þarna að fá þessi rýmkuðu réttindi.

Áttu þeir sem verjendur vissulega að þykjast ekki skilja að það kallaði á auknar skyldur. 

Verra að dómarar Hæstaréttar þorðu bara að látast skilja helminginn og varla það. 

Til öryggis tóku þeir á sig rögg og hreyttu hnýfilyrðum í héraðsdómaranna af djörfung og dug.    

Heyri hæstaréttardómarar minnst á Mannréttindadómstól Evrópu fá þeir venjulega yfir höfuðið. 

Og gruni þá að eitthvert málið fari þá leiðina er þeim einatt öllum lokið í málinu.

Þetta má glögglega sjá í fjölda hæstaréttardóma og sömuleiðis í þessum. 

Er líða tekur að dómsuppsögu í Strassborg er leitt að vita af búksorgum við Arnarhvál. 

En gott að vita til; að hvaðan menn kjósa að leita sér náðar og skjóta þar fyrir lokunni.

Gerist þeir ei þaðan hraksmán erlendra valdsmanna. 

 

 

 

Jón Ásgeir greiði 62 milljónir

Athugasemdir

[Haraldur Haraldsson, 7.2.2013 kl. 21:57]

Sem kaupmaður ættir þú að vita,að áður en Hagkaup og síðar Bónus komu var vöruverð um 20-40% hærra hvert fór gróðin þá!!!!!!!!/Kveðja

[Viggó Jörgensson, 7.2.2013 kl. 22:44]

Gróðinn fór í vasa heildsala og kaupmanna og ekkert athugavert við það.

Það var þjóðfélag þess tíma.

Þú mátt þá gjarnan einnig rifja upp að þegar Bónus keypti Hagkaup, þá varð samkeppni á matvörumarkaði að fákeppni.

En við erum ekkert að tala um hvort gróði sé slæmur eða hvert hann fer.

Gróði er nauðsynlegur hverju fyrirtæki annars fer það á hausinn. 

Við erum að ræða um heiðarleika og hvort að menn fari eftir lögum og vilji fara eftir lögum. 

Hvort menn séu að hagnast á eðlilegum viðskiptum og hvort að þeir borgi þá skatta sem þeir eiga að borga.

Svo fremi sem heildsalar og kaupmenn, fyrri ára, skiluðu söluskattinum, greiddu skatta sína og gjöld.

Þá voru það heiðarleg viðskipti í skilningi laganna. Menn geta svo haft sínar skoðanir á siðferðishliðinni og vöruálagningu.

Og áreiðanlega hefur vöruverð lækkað þegar fyrirtæki eins og Hagkaup kom til sögunnar.

Enda var Hagkaup af slíkri stærðargráðu að hægt var að sleppa einum millilið - heildsölum - í innkaupum á miklum hluta varanna.

Og ekki er vafi á því að í byrjun var Bónus aðhald á Hagkaup.

En það rann allt saman út í sandinn þegar þessi fyrirtæki fengu leyfi samkeppnisyfirvalda til að sameinast. Sem voru mistök.

Og nú er aftur komin fákeppni á matvörumarkaðinn Haraldur.

Eigendur Haga og Kaupás hafa slétt engan áhuga á samkeppni enda myndi þá framlegðin detta niður.

Það hefur enginn kaupmaður áhuga á að lækka hjá sér framlegðina og enginn gerir það nema hann sé neyddur til þess í samkeppni.

[Örn Johnson ´43 (IP-tala skráð) 8.2.2013 kl. 00:00]

Hefur enginn hér inni fattað hvað Jón Ásgeir & Co var dýr íslenskri þjóð?  Jón Ásgeir lækkaði aldrei sína framlegð né álagningu. Hann tók þetta út á öðrum matvöruverslunum, þjóðin tapaði og hann hló. Hann stal af mér 25 milljónum, hann veit hvar á að leggja inn en hann gerir það ekki ennþá. Ég hlakka til.

[eno (IP-tala skráð) 8.2.2013 kl. 03:04]

Nei kæriði nú frekar krapa meistarann Kjartan Þór Erlingsson í Kjögun ehf. Hann á fundi sínum kústskaftaði Björgólf eftir veisluhöld í Perlunni. Á síðum sem þessum skáka þeir fleirum en einum skatta laga kóngi einstæðir.

[Viggó Jörgensson, 8.2.2013 kl. 04:02]

Jú jú Örn við áttum okkur alveg á því. 

Og erum ekkert að fara að gleyma því heldur. 

[Viggó Jörgensson, 8.2.2013 kl. 15:54]

eno

Ég er ekki viss um að ég skilji þig.

Segðu okkur meira.  

[eno (IP-tala skráð) 8.2.2013 kl. 18:21]

Ef að ekkert fæst upp í kröfur einsog í Baugsmálinu eru engir vextir reiknaðir afturvirkt þegar gert er upp í lok árs. Séstakelega ef uppgjörið er í evrum. Þannig tókst Jóni Ásgeiri ög mönnum í hans stöðu sem áttu fyrirtæki erlendis falið alla fjármagnsflutninga þangað til þeir felldu viðmiðin eftir fall Goldman Sachs. Eftir stóðu vaxtalaus uppgjör sem fóru beint inn í gömlu bankana. Núna þurfa þeir aðeins að súpa seiðið af þessu en þetta er ekkert miðað við hhvað þeir voru að gambla með.