Orðgreppurinn Steingrímur.

Blígði illum glyrnum á þingmenn en brá ekki háttum og flensaði tungum tveim.

Þegar Steingrímur fyrirbýður mönnum munnbrúk, kjafthátt og svartagallsraus. 

Er það eins og að Leppalúði væri stórhneykslaður að skamma jólasveinanna fyrir tröllskap og hrekki.

Sjálfur er landslygarinn Steingrímur einmitt íslandsmeistari í munnbrúki, kjaftavaðli, heimsendaspám og lygi.  

En fram liggja feigs götur. 

Maðurinn er löngu genginn af vitinu.  

Og sömuleiðis þeir sem kjósa hann aftur.  

Ekki rétt að vera með „munnbrúk“