Danska málið er ekkert sambærilegt.

Þegar danskur ráðherra var sakfelldur í Tamílamálinu, var það ekkert sambærilegt við mál Geirs Haarde. 

Algerlega var á hreinu að danski ráðherrann hafði brotið alveg nákvæmlega tilteknar greinar í lögum.

Hann braut innflytjendalöggjöfina og ekkert þurfti að leita með logandi ljósi að málinu.

Hvorki að nákvæmlega brotinu né lagagreininni sem það var heimfært til. 

Í máli Geirs Haarde hefur saksóknari hvorki getað tiltekið nákvæmlega tiltekið lögbrot. 

Og þar af leiðandi, og því síður, tekist að heimfæra það til refsiheimildar í tiltekinni lagagrein. 

EITTHVAÐ er lykilorð saksóknara sem hann ætlast til að dómarar finni svo fyrir sig.

Saksóknari hefur ekki í eitt einasta skipti getað tiltekið nákvæmlega hvað Geir Haarde átti að gera.

Og hvernig í staðinn fyrir eitthvað annað sem hann nákvæmlega gerði, eða gerði ekki.

Saksóknari segir alltaf að Geir hefði átt að gera eitthvað í staðinn fyrir að gera eitthvað annað.

Eða að Geir hefði átt að gera eitthvað í stað þess að gera ekki eitthvað.

Og loks átti hann ekki að gera eitthvað í staðinn fyrir eitthvað annað sem hann gerði þó.   

Það er nákvæmlega alls ekki svona sem nútíma refsiréttarfar á að ganga fyrir sig.     

Svo er ekki annað að sjá en að saksóknari hafi ekki náð að kynna sér málið.

Þegar hún talar um að gustuk hefði verið að borga að minnsta kosti stóra október gjalddagann fyrir Glitni.

Þá er eins og að hún viti ekki að annar risastór gjalddagi var, svo fljótlega, eftir áramótin þar á eftir.

Og að þessir gjalddagar voru svo stórir að Ísland réði hreinlega ekki við að bjarga þeim.

Ekki ef við hefðum einnig átt að eiga gjaldeyri til að kaupa mat, lyf, eldsneyti o. s. frv.

Þegar þar var komið var útilokað að hægt væri að bjarga Glitni með því að dæla í hann öllum okkar gjaldeyri.   

Málflutningur saksóknara í tísti