Betra að þetta sé allt í lögunum sjálfum. Lagastoðin er óviss.

Í hinnu meintu lagastoð til að setja þessa reglugerð,

það er í 89. gr. laga um meðferð sakamála nr. 88/2008 er heimilað að setja reglur um framkvæmd á

       "... notkun tálbeita, uppljóstrara og flugumanna, afhendingu undir eftirliti og skyggningu..."

Ekkert er minnst á, í lögunum,  dulargervi eða skráningu upplýsinga af vefsíðum og samskipta- og tengslasíðum sem einnig er kveðið á um í reglugerðinni.  

Í lagagrein þessari framselur Alþingi lagasetningarvalds sitt til ráðherra, um tiltekin atriði án þess að nein leiðbeinandi eða takmarkandi fyrirmæli fylgi.

Þá vaknar vissulega spurning um hvort svo opið og víðtækt framsal sé heimilt og það í svo viðkvæmum málaflokki. 

Öruggara er að Alþingi setji lög um það sem fram kemur í þessari reglugerð, svo ekki séu efasemdir um að einstök atriði hennar hafi lagastoð. 

Ekki er það aðeins að þarna séu mögulega íþyngjandi aðgerðir á vegum hins opinbera án samþykkis dómstóla.

Heldur er gengið svo langt að heimila lögreglustjóra að framselja ákvörðunarvald til starfsmanna sinna og ekki einu sinni gerð krafa um að viðkomandi séu löglærðir starfsmenn.

Þar tekur steininn úr. 

Hér fer réttarríkið Ísland inn á þá braut, að heimila slíkar aðgerðir án atbeina dómstóla og breytist þá að því leyti í lögregluríki. 

Það er þá algert lágmark að þeir sem hafa vald til að taka slíkar ákvarðanir, í stað dómara, séu löglærðir lögreglustjórar eða löglærðir fulltrúar þeirrra.

Nýjar reglur um rannsóknir