Hrein samviska, elsku mamma ?

Maðurinn hefði í fyrsta lagi getað neitað að mæta í bæði skiptin.

Það að hann mætti hefur kannski verið vilji til að gefa upplýsingar

en kannski líka af forvitni um hvort slitastjórnin teldi sig hafa eitthvað á hann. 

Mögulega einnig til að afstýra slitastjórninni frá að stefna honum eða kæra.

Í seinna skiptið mætir maðurinn svo með lögmann sem er út af fyrir sig skynsamlegt

en gefur samt tilefni til hugleiðinga um að samviskan sé kannski ekki alveg hrein. 

Þetta var ekki yfirheyrsla með tiltekinni réttarstöðu vitnis eða grunaðs manns.

Maðurinn var jú að mæta þarna sjálfviljugur og gat farið hvenær sem hann vildi.   

Í lögum um sérstakan saksóknara er beinlínis tekið fram að slitastjórnir eigi að tilkynna honum um mögulegt refsivert athæfi á þessu sviði. 

Þarna var samt augljóslega ekki um kurteisisboð að ræða.

Hefði maðurinn hreinan skjöld gafst honum kostur á að forðast þau óþægindi að sæta opinberri rannsókn eða stefnu í einkamáli.

Maðurinn má einnig gera sér ljóst að hafi slitastjórnin rökstuddar ástæður, getur hún alveg eins kært hann, eða tilkynnt, til sérstaks saksóknara.  

Þá myndi maðurinn verða yfirheyrður af lögreglumönnum og lögfræðingum sérstaks saksóknara  og hafa eftir atvikum réttarstöðu vitnis eða grunaðs manns.   

Þá fengi hann væntanlega sömu spurningar og í hvern ætlar hann þá að klaga.

Fengi jafnvel gistingu á Litla Hrauni væri hann með skýringar sem ekki væru í samræmi við önnur gögn.  

Þessi maður og aðrir mættu athuga að störf slitastjórna snúast um mikla hagsmuni.  

Það þýðir ekkert að væla í blöðunum um að einhverjir séu strangir og heimti upplýsingar sem þeim ber að afla.

Atvinnumenn sem stundað hafa yfirheyrslur alla sína starfsævi sjá auðvitað strax hvort menn eru að leyna upplýsingum eða afvegaleiða þá í viðtölum.  

Og þá skulu viðkomandi ekkert eiga von á einhverri silkihanskameðferð þó að þeir hafi vanist slíku hingað til.

Slitastjórninni er beinlínis ætlað að líta til þess hvort glæpur hafi verið framinn og leiðir þá af sjálfu sér að hún getur skoðað gögn og beðið viðkomandi um upplýsingar.  

Að hlaupa vælandi burt frá spurningum og athugunum slitastjórnarinnar bendir ekki til þess að allt sé með felldu.

Sé slitastjórnin í vafa um refsivert athæfi, þar sem hún fékk ekki haldbærar skýringar og svör, þá hreinlega ber henni að tilkynna um málið til sérstaks saksóknara.    

Þessi maður hefur sjálfur látið senda upplýsingar um málið til fjölmiðla. 

Hann hefur því sjálfur kallað á hvers konar hugleiðingar um mál sitt. 

Vel kann að vera að þetta sé stálheiðarlegur maður. Honum hefur þá mistekist að vekja hughrif um það hjá slitastjórninni og starfsmönnum hennar.  

Honum væri þá hollast að óska sjálfur eftir viðtali við slitastjórnina og vera þá betur undirbúinn andlega.  

Það telst engin hótun að gera mönnum grein fyrir því, að svari þeir ekki því sem slitastjórnin spyr um, geti það leitt til þess að viðkomandi verði þá spurður þess sama fyrir dómi í einkamáli eða í opinberri rannsókn.  

Það er upplýsingagjöf en ekki hótun. Ég hef meira að segja hitt lögreglumenn sem skildu þetta ekki.

Allir í þjóðfélaginu ættu að gera sér grein fyrir því að þeir geta átt von á því að þurfa að mæta sem vitni fyrir dómi um eitthvað sem þeir urðu vitni að.  

Og mæti menn ekki fyrir dóm samkvæmt lögmætri boðun getur dómarinn, eða eftir atvikum ákærandinn, skipað lögreglunni að sækja þá. 

Séu þeir ekki á forráðasvæði íslenska ríkisins, getur dómarinn gefið út handtökuskipun sem fer til nær allra ríkja heimsins.

Þau fáu ríki sem ekki eru aðilar að Interpol eru áreiðanlega mun verri dvalarstaðir en Litla Hraun, svo hjálpi oss Guð.  

Það er ábyggilega huggulegra að sitja í viðtali hjá slitastjórn Glitnis en að hafa réttvísi heimsins á eftir sér. 

Bandaríkjamenn gleyma aldrei þeim sem ekki mæta þar boðaðir fyrir dóm. 

Þeir sem þannig fara að ráði sínu geta aldrei farið af bæ meir, að minnsta kosti ekki utan.   

Allt að einu er það á endanum gamanlaust ef maður hefur týnt tugum eða hundruðum miljarða í tölvunni sinni eða yfir skrifborðið hjá sér.

Þess þá heldur, hafi fjármunirnir tilheyrt öðrum.

Við Íslendingar verðum greinilega með Kroll í vinnu næstu áratugi.

Fréttaskýring: „Við verðum að vita með hverjum þú stendur“