Finna þarf vanskilahópanna og setja á greiðslustöðvun.

Það hefur réttilega verið bent á að finna þurfi út hverjir skulda fasteignagjöld, tryggingar, rafmagn, síma og hita, ekki síður en húsnæðislán. Þá væri auðveldara að átta sig á hverjir eru á leið í þrot og sérstaklega ef þessar upplýsingar eru keyrðar saman. Annars vegar væri það hægt með ópersónugreinanlegum hætti að átta sig frekar á vandanum en hins vegar þyrfti líklegast lagabreytingu til að gera skrá þannig að hægt yrði að hafa samband við hvern og einn með skipulegum hætti. Að slíku verki gætu komið umboðsmaður skuldara og bankarnir sjálfir.

Hægt er að setja lög um sams konar greiðslustöðvun og er í gjaldþrotalögunum á þá aðila sem uppfylla ákveðin skilyrði og senda tilkynningu um það til viðkomandi sjálfra og allra greiðslustofnanna.   Svo yrði farið í að kalla viðkomandi inn til að taka á hans málum undir yfirstjórn umboðsmanns skuldara.    

Svo vorum við Marinó að skiptast á skoðunum í gær og læt mína kveðju fljóta hér með.

Sæll Marinó og þakka innlitið.

Ef það verður almenn afskrift þá erum við sammála um að einhver hámarksupphæð verði á henni. En ég þekki fullt af fólki sem ekkert þarf á afskrift að halda og nær að sú upphæð færi til yngra fólks sem berst í bökkum.

Ég held líka að slík aðgerð nægði ekki til að koma miklum fjölda á sléttan sjó.

Við erum sammála um að þessi lán öll hvort sem þau eru námslán eða húsnæðislán eru frámunalega þung

Og ennfremur að lítið eða ekkert gangi að greiða niður höfuðstólinn. En það er svolítið annað mál.

Vextir hafa alla mína tíð verið fáránlega háir hérlendis sem er að hluta til út af óþolinmæði okkar þ. e. gríðarlegri eftirspurn eftir lánsfé.

Kynslóð foreldra okkar varð að láta sér nægja að flytja inn á steininn berann.

Fagna svo í smá áföngum þegar hægt var að kaupa innihurðir, gólfefni o. s. frv.

Það má spyrja hvort það sé eðlilegt að krakkar á þrítugsaldri séu að flytja inn í raðhús sem er svo flott að það sé sýnt í blöðum og sjónvarpsþáttum.

Þetta dæmi er ýkt en þetta sá ég samt í raunveruleikanum. Sama er að segja um bílakaup, húsgögn og yfirleitt alla skapaða hluti.

Þjóð sem liggur svona mikið á, skapar gríðarlega eftirspurn eftir lánsfé og lendir í því að greiða fáránlega okurvexti.

Á sama tíma spurði venjulegur Íslendingur hvorki um vexti eða lántökugjöld, t. d. af raðgreiðslusamningum.

Þetta eyðsluæði okkar mun vonandi taka enda og þá munu vextir kannski verða eins og hjá siðuðum þjóðum, þannig að eitthvað gangi að greiða niður lán.

Ég er heldur ekkert á því að allir þeir sem keyptu sér fáránlega stórt húsnæði miðað við fjölskyldustærð og tekjur, eigi að halda því húsnæði.

En að gera fólki kleyft að búa í eðlilega stóru húsnæði er algert grundvallaratriði.

En það á ekki endilega að vera sáluhjálparatriði að eiga svo og svo marga rúmmetra af steinsteypu.

En búsetuöryggið er einnig grundvallaratriði. Húsaleigumarkaður okkar hefur því miður verið algerlega vanþroska.

Ekkert sem segir mér að t. d. lífeyrissjóðirnir ættu ekki að eiga húsaleigufélög sem leigðu út húsnæði með ævilöngum búseturétti.

Um þetta skrifaði ég í Fasteignablaðið árið 1998, löngu á undan Helga í Góu, mínum gamla og góða viðskiptavini.

Svo eru ýmsir sem vilja lifa innihaldsríku lífa án þess að skilja eftir sig steinsteypu. Það ætti að vera raunhæft og mögulegt val.

Svo eiga fleiri bágt en þeir sem keyptu sér húsnæði.

Hér eru þúsundir atvinnulausir, einnig fólk sem ekki hafði keypt sér húsnæði.

Hér er fólk sem á ekki fyrir venjulegum framfærslureikningum.

Hér er fólk farið að svelta.

Hér er að verða grundvallarbreyting í stéttaskiptingu.

Hér á að skera niður velverðarkerfið.

Alla þessa þætti þarf ríkisvaldið að skoða í heild sinni.

Ég hef tekið eitt LÍN lán. Mér fannst ágætt að hafa rólegar greiðslur af því á meðan það hentaði. Svo þegar ég gat, borgaði ég helvítis lánið upp.

Að hafa slíkt val, hvort sem það eru húsnæðislán eða önnur getur komið sér vel þegar illa árar. Núna gæti það hentað mörgum.

Hafðu þakkir fyrir þína frábæru frammistöðu.

Baráttukveðjur. Viggó.

Fólk á aldrinum 25-40 ára skuldar mest