Lánalenging er það eina raunhæfa.

Afskriftir lána, sem ekki ganga jafnt yfir alla, eru ekki sérlega gott úrræði.

Að bankarnir fari aftur á hausinn er ekki það sem okkur vantar. 

En að breyta 40 ára láni, í 80 ára lán, gerir mikið gagn.  

Það væri hægt að setja lög sem skylduðu bankanna til að gera slíka skilmálabreytingu fyrir þá sem þess óskuðu.  

Ef stjórnarliðar geta ekki nýtt þetta úrræði af því að þetta var ekki þeirra hugmynd sínir aulaháttinn í verki.

Verða 73 þúsund heimili eignalaus?

Athugasemdir

[Gústi (IP-tala skráð) 6.10.2010 kl. 11:30]

Já það er náttúrulega rosalega sniðugt. Borga endalaust, ekkert nema vexti, og eignast aldrei neitt!

Svo þegar þú ferð á elliheimili og eru um 30 ár eftir af láninu þínu þá hirðir bankinn húsið og þú verður öreigi. Skemmtilegar framtíðarhorfur það.

[Sigurður Hermannsson (IP-tala skráð) 6.10.2010 kl. 11:40]

Undarlegt.  

Flestir kaupa sér sína fyrstu íbúð milli 25-35 ára gamlir.   Þannig að búið verður að greiða upp lánin þegar fólk er 105-115 ára gamalt.   Það er naumast að þú hefur trú á framþróun í heilbrigðisgeiranum og aukningu á lífslíkum Íslendinga.

[Óskar Arnórsson, 6.10.2010 kl. 11:54]

Ótrúleg umræða yfirleitt. Verð á fasteignum er bluf og þvæla. Að eyða lífinu í að byggja eða kaupa hús er hluti að einum hluta geðveikinnar á Íslandi. Menn lifa í þeirri trú að húsnæði sé lúxus. Húsnæði á jafnköldi landi og Íslandi er engin luxus. Það er einmitt fasteignaverð og fastegnamál sem er einn af lykilmálum í fjármálum á Íslandi.

Fasteignir eru ekki sparibaukur sem fólk á safna peningum í....það þarf að gjörbreyta öllum þessum plat fjármálakerfumkerfum og fólk þarf að koma niður á jörðinna.

[Edda Karlsdóttir, 6.10.2010 kl. 12:08]

Þvílík aulahugmynd að lengja lán í 80 ár! Ertu ekki að grínast? Í sambandi við að bankarnir fari á hausinn þá er spurning hvort við þurfum 3 risa banka hér á landi þar sem búa um 300.000 manns.

[Jonas (IP-tala skráð) 6.10.2010 kl. 14:52]

Landsbankinn og Glitnir krefja útrásarvíkingana til að endurgreiða allt að 500 milljarða sem þeir eru taldir hafa stungið undan. Þetta gera tæpar sjö milljónir á hvert þessara 73 þúsund heimila.

[Höfundur ókunnur, 6.10.2010 kl. 18:29]

Þetta er líklega í rétta átt hjá þér, en fyrst þarf að breyta hugarfari fólks. Þar er æxlið; þjóðarsport íslendinga hefur verið að skulda, sá sem skuldar mest vinnur!

Ef hægt er að breyta hugarfari fólks í þá veru að það verður kappsmál að borga upp lán, þá má lengja þetta til 80 ára; þá færu menn nokkrum sinnum á ári og ætu af höfuðstól með viðbótarinngreiðslu.  Sé hugarfarinu ekki breytt þá er þessi leið tilgangslaus.

Nú þegar er ljóst að séreignasparnaður góðs slatta af landanum mun fara í það eitt að borga upp steypu. Ótrúlega heimskulegt, ekki síður en sorglegt. Lifa svo á grunnellilífeyri.    ....enda erum við viðskiptasnillingar...

[Viggó Jörgensson, 6.10.2010 kl. 18:57]

Ef fólk lifir sæmilegu lífi á sínu heimili

hvaða máli skiptir hvað menn eiga marga rúmmetra af steinsteypu þegar þeir hrökkva upp af? 

Það er bara misskilningur að menn eigi að eiga húsnæði sitt skuldlaust í ellinni.  

Þeir sem taka fjörutíu ára lán eru í raun að leigja íbúðina fyrstu 25 árin.  Er þá ekki alveg eins hægt að leigja hana 50 ár. 

Erfingjarnir geta svo tekið við og eignast íbúðina fyrir rest standi áhugi til þess.  

Íslendingar þurfa að átta sig á því að flest er mikilvægara í lífinu en að eignast mikið af steinsteypu. 

Að geta verið efnalega öruggur á sínu heimili er það sem skiptir máli. 

Skiptir þá engu hvort greiðslan heitir afborgun eða leiga.  

Lánalenging er það eina sem gerir gagn í stöðunni fyrir þúsundir heimila. 

Þegar við erum svo komin í gegnum það, koma tímar koma ráð.  

[Viggó Jörgensson, 6.10.2010 kl. 19:05]

Svo var það hitt. 

Ég vissi alveg hvað ég var að segja þegar ég bannaði, sem mest ég mátti, viðskiptavinum mínum að taka erlend lán,

alveg frá árinu 2003 til 2008. 

Það vildu bara engir hlusta nema nokkrir ættingjar mínir.  

Ég veit alveg hvað ég er að segja núna líka.    

[Óskar Arnórsson, 6.10.2010 kl. 19:12]

Algjörlega sammála Viggó! Þennan fasteigna sparibauka kúltúr þarf grafa niður og gleyma eins fljótt og hægt er. Tilbúin verðmæti, seðlaprentun í gegnum "fasteinamarkað" sem er raunverulega bara hugmynd sem hefur lifað á tómu loftir og þykjast verðmætum árum saman.  Húsnæði er nauðsynlegt og verðþenslan á fasteignamarkaði er hreina trixið. Gerfiheimur fasteigna má alveg hverfa...

[Sigurður Hermannsson (IP-tala skráð) 6.10.2010 kl. 21:21]

Eina leiðin til að vera "efnalega öruggur á sínu heimili" er að eiga sitt eigið heimili skuldlaust (hvort sem það er úr timbri eða steypu).   Ef þú ert undir dutlungum leigusala hvort sem það er ríkið (spurðu bara fólkið sem var í verkamannabústöðunum eða í félagslega kerfinu hérna um árið) eða einstaklingar/leigufélag þá veistu ekkert hvernig þróunin verður. 

Öðru lagi hafa aðrir sparnaðarmöguleikar á Íslandi einfaldlega ekki gefið vel af sér (hvernig er lífeyrissjóðurinn hjá þér eftir hrunið?) og í dag er sá hópur aldraðra sem á sitt húsnæði 100% skuldfrítt þeir sem eru í langbestu málunum.  Hinir sem leigðu eða voru í verkamannabústöðunum eða í félagslega kerfinu eru bara í ruglinu og flestir aðeins með eitthvað klink frá ríkinu til að lifa af í hræðilega dýru leiguhúsnæði.  Því er mikilvægt að þegar á efri ár er komið að eiga sitt eigið húsnæði og vera "*efnalega öruggur á sínu heimili".

Vissulega þarf að vera til staðar leigumarkaður og möguleikar fyrir þá sem það vilja en eignastefnan er þrátt fyrir allt besta leiðin.  Vandamálið í dag er sú örmynnt sem krónan er og hörmulegir lánamöguleikar og óvissa sem til eru komnir vegna hennar. 

"Menn lifa í þeirri trú að húsnæði sé lúxus. Húsnæði á jafnköldi landi og Íslandi er engin luxus. " Staðreyndin er þessi að fasteignir eru dýrar að byggja og jafn dýrar í viðhaldi og því þarf að rukka fyrir það gjald og því meira sem sett er í fasteignina því hærra verður það gjald.   Því er húsnæði lúxus og mjög flott húsnæði mikill lúxus.

 "Þegar við erum svo komin í gegnum það, koma tímar koma ráð. ".    Svona þetta reddast bara mottó,  alltaf gaman að því.

[Viggó Jörgensson, 6.10.2010 kl. 22:44]

Þakka þér Óskar.

Sigurður ég ætla að byrja á samlíkingu. 

Héraðslæknir og síðan þyrlulæknir koma að lífshættulega slösuðum manni eftir umferðaslys.  

Þeirra hlutverk er að setja upp nálar með vökva og blóði, gefa lyf og hægja á eða stöðva blæðingu, allt í því augnamiði að búa sjúklinginn til flutnings og halda honum á lífi til næstu skurðstofu. 

Á sjúkrahúsinu er svo gerð bráðaaðgerð til að stöðva innvotis blæðingu, laga beinbrot o. s. frv. 

Svo kemur gjörgæslan og ýmis ráð með lyfjum til að mæta alls kyns uppákomum.  

Svo koma tímar koma ráð:  Alls konar framhaldsaðgerðir og endurhæfing, Jafnvel í árum talið. 

Þegar ég tala um lánalenginu er ég að tala um að bjarga fólki til að halda heimilinu yfir börnunum og fólkinu sjálfu. 

Bjarga fjölskyldum frá því að leysast upp og grípa til örþrifaráða.  Bjarga fólki frá að flytja burt með börn sín.  

Kreppur koma og fara.  Sem betur fer mun allt rísa á nýjan leik svo fremi sem stalínistar fari frá völdum.  

Þá snúum við okkur að framhaldsaðgerðum og endurhæfingunni.  Þær koma auðvitað fyrir ekki ef sjúklingurinn er dáinn.  

Núna erum við í bráðaaðgerðunum og kemur fyrir lítið að gera gys að því að einhver ráð komi til síðar.