Engin ein leið rétt í öllum tilfellum.

Prestur í litlu samfélagi fær einn daginn til sín sóknarbarn, 70 ára karlmann.

Sá trúir presti fyrir því að hann hafi misnotað dóttur sína fyrir 40 árum.  

Málið er nú lagalega fyrnt og dóttirin býr ásamt manni og börnum í næsta bæjarfélagi. 

Hvað á presturinn að gera?

Fara til lögreglu, málið er fyrnt og maðurinn mun neita og segja prestinn hafa verið drukkinn?

Væri nær að presturinn færi í laumi að líta eftir manninum? 

Færi jafnvel í aðgerðir til að sjá til þess að maðurinn geti aldrei verið einn með börnum þar sem maðurinn starfar? 

Heimsæki manninn alltaf þegar barnabörn mannsins koma í heimsókn?  

Jafnvel, í samráði við manninn,  koma í veg fyrir að þau gisti í húsi hans? 

Ef maðurinn væri á hinn bóginn algerlega rúmfastur á stofnun, hvaða tilgangi þjónaði þá lögreglukæra? 

Öðru en að valda börnum og barnabörnum mannsins óþarfri þjáningu?

Sá sem hefur hið fullkomna svar við þessum spurningum mætti gjarnan svara þeim. 

----------------------

Allt annað mál er það ef einhver játar fyrir presti að hann sé á þeirri stundu virkur í misnotkun. 

Það myndu allir prestar stöðva, væntanlega samt með mismunandi aðferðum. 

En er einhver ein aðferð rétt í slíkum málum?  

Hvort á fyrst að tala við lögreglu og láta leiða gerandann burt í handjárnum,

eða tala við formann barnaverndarnefndar sem er kannski kunningi gerandans,

eða á að hringja í Barnaverndarstofu? 

Tala við skólahjúkrunarfræðinginn, sálfræðinginn eða heilsugæslulækninn? 

Fá móðurina strax til að senda barnið til afa og ömmu, af því að mála eigi íbúðina?  

Fá konu frá Blátt áfram  inn í skólann sem starfsmann og hún sæi um að byggja upp málið þar sem allir á staðnum væru í raun vanhæfir til þess?

Eða eitthvað annað?

Hvernig kemur sálarlíf þolandans og fjölskyldunnar inn í þessa mynd? 

Presturinn gjörþekkir allar aðstæður og veit að þessi aðferðin eða hin gæti gjöreyðilagt líf barnsins endanlega. 

Á presturinn að velja þá aðferð við lausn málsins sem veldur þolandanum minnstum skaða? 

Það er að minnsta kosti undirstöðureglan í allri barnalöggjöfinni.  Ætíð skal velja þá leið sem barninu er fyrir bestu.

Sá sem hefur hið eina rétta svar við þessum spurningum, mætti gjarnan segja okkur hvað það er.   

 

 

„Prestar eiga að kunna að þegja“

Athugasemdir

[Sigurbjörg Eiríksdóttir, 23.8.2010 kl. 11:46]

Góð færsla og til þess fallin að vekja fólk til umhugsunar. Takk.

[Viggó Jörgensson, 23.8.2010 kl. 13:09]

Þakka þér sömuleiðis Sigurbjörg.