Sannleikssniðganga - minnir á mafíuna.

Jóhanna segir að bankaráðsmenn hennar og embættismenn hafi mögulega brotið lög. 

Hún hendir smjörklípum í allar áttir jafnt á samstarfsfólk, undirmenn og andstæðinga.  

Hún er að stappa mannorð þeirra Láru V. Júlíusdóttur og Ragnhildar Arnljótsdóttur ofan í skítinn og segir þær mögulega hafa brotið sjálfa stjórnarskrána með því að taka sér fjárveitingavald til að hækka laun Más. 

Jóhanna hafði á heilanum að losna við Davíð Oddsson og fá Má Guðmundsson í Seðlabankann. 

Nú þykist hún ekkert hafa fylgst með því hvort Már vildi að taka við starfinu vegna lélegra launa.

Þær Lára V. Júlíusdóttir og Ragnhildur Arnljótsdóttir eru þekktar fyrir annað en að brjóta lög landsins.  

Nú hentar það Jóhönnu að segja alveg hiklaust að hafi lög verið brotin eða einhver ráðagerð verið um slíkt þá séu hinir seku einmitt þær Ragnhildur og Lára. 

Já og auðvitað Már að taka við ólöglegum launum, hafi það verið.  

Láti Jóhanna engan taka pokann sinn er hún að staðfesta að hún vissi allt um málið og samþykkti það með aðgerðaleysi og látbragðsleik.

Hafi þetta mál engar afleiðingar er það farið að minna óþægilega á lýsingar í bókinni Guðfaðirinn.

Svo að Guðfaðirinn gæti alltaf neitað öllu, talaði hann aðeins við sérstakan trúnaðarlögmann. Trúnaðarlögmaðurinn kom svo skipunum, sem ekki þoldu dagsljósið, áfram til undirmanna.

Lögmenn Guðföðursins voru hins vegar ekki að senda hverjir öðrum tölvupóst um erindisreksturinn, né voru lægra settir að senda póst á hann sjálfan.

Þetta þarf Guðmóðir þjóðarinnar að lagfæra svo við megum trúa að hún hafi aldrei heyrt neitt eða séð. 

Því, að hún viti vart sitt rjúkandi ráð þarna í ráðuneytinu - getum við hins vegar strax trúað. 

„Aum smjörklípa“ Jóhönnu