Sturlungaöld hin síðari

Burt með einkaaðila úr þjóðareigninni.  

Til helvítis eða lengra með útlendinga sem ágirnast orkuauðlindir okkar til að þrefalda verðið á íslenskan almenning.  

Íslendinga sem styðja einkaeign á orkuauðlindum okkar ætti að vera hægt að dæma til skóggangs. 

Það stórslys sem var með fiskveiðiheimildirnar ættu landsfeðurnir að hafa lært af.   

Um einkaeign á orkuauðlindum verður aldrei friður.   ALDREI.  

Beaty: Vilja ekki hætta við

Athugasemdir

[Hossi (IP-tala skráð) 2.8.2010 kl. 00:34]

Ég hef líka lengi verið hrifinn af Albaníu. Þar var vandlega passað uppá að engir óæskilegir væru að reka útlenda puttana í þjóðargersemarnar. Þar var blómleg þróun og glæsilegar framfarir knúnar áfram af hugumhreinum drifkrafti ríkisins, en ekki gírugum leppum auðvaldsins.

Við höfum vítin til að varast þau. Þjóðareign eða markaðseign, Sovét eða USA, sósíalískur draumur eða kapítalísk martröð. Valið er einfalt.

EITT RÍKI, EIN ÞJÓÐ EITT FYRIRTÆKI OG EIN LAUN. RÍKINU ALLT.